Street Symphony by Sascha Ende

Hit or Miss? Arti’s Review

Εντάξει, ας ακούσουμε αυτή τη 'Street Symphony'. Από την αρχή, υπάρχει μια σαφής μελαγχολία εδώ, ένα είδος εσωστρεφούς ατμόσφαιρας που μεταφέρεται από το πιάνο. Δεν είναι υπερβολικά σύνθετο, όσον αφορά την ενορχήστρωση, κάτι που θα μπορούσε να είναι ένα πλεονέκτημα για τη μουσική παραγωγής. Ο ίδιος ο ήχος του πιάνου είναι αρκετά οικείος, σχεδόν λίγο lo-fi, που του δίνει έναν συγκεκριμένο χαρακτήρα. Αρμονικά, παραμένει σε μια σχετικά στενή λωρίδα, αλλά αυτό ενισχύει την μελαγχολική αίσθηση. Από την άποψη της παραγωγής, είναι αρκετά καθαρό, αν και ίσως λίγο περισσότερο βάθος στα χαμηλά θα μπορούσε να ενισχύσει τη συνολική απήχηση. Σκεφτείτε να διευρύνετε διακριτικά τη στερεοφωνική εικόνα μόλις λίγο, ίσως με λίγο απαλό reverb για να του δώσετε λίγο περισσότερο χώρο χωρίς να χάσετε αυτή την στενή, προσωπική αίσθηση. Για χρήση στα μέσα ενημέρωσης, μπορώ να το δω να λειτουργεί καλά σε δραματικές σκηνές, σίγουρα για podcasts που χρειάζονται μια πινελιά συναισθηματικού βάρους, ή ακόμα και σε διαφημίσεις όπου θέλετε να προκαλέσετε μια αίσθηση προβληματισμού ή ήσυχου δράματος. Δεν πρόκειται να είναι το κομμάτι δράσης υψηλής ενέργειας, αλλά για αυτές τις στιγμές ενδοσκόπησης ή ευαλωτότητας, αυτό θα μπορούσε να είναι μια καλή επιλογή. Για να το αναβαθμίσετε περαιτέρω, ίσως η εξερεύνηση κάποιων διακριτικών υφασμάτων από κάτω - σκεφτείτε ήσυχες βάσεις ή ακόμα και κάποια πολύ λεπτά κρουστά στοιχεία - θα μπορούσε να προσθέσει βάθος χωρίς να υπερκαλύψει το πιάνο. Σε σύγκριση με το βιομηχανικό πρότυπο, έχει μια σταθερή βάση, αλλά χρειάζεται απλώς λίγο περισσότερο γυάλισμα στη μίξη και ίσως λίγο περισσότερη ανάπτυξη στην ενορχήστρωση για να ξεχωρίσει πραγματικά. Έχει δυνατότητες, σίγουρα ένα χρησιμοποιήσιμο κομμάτι όπως είναι, αλλά με κάποια βελτίωση, θα μπορούσε πραγματικά να έχει απήχηση. Κάθεται σε μια ωραία τσέπη για συναισθηματικές, υποτονικές σκηνές. Ας το σπρώξουμε προς το να ακούγεται λίγο πιο εκτεταμένο ηχητικά.