Imperial Waltz V2 by Sascha Ende

Hit or Miss? Arti’s Review

Εντάξει, ας ακούσουμε αυτό το κομμάτι. Αμέσως, ο τίτλος «Imperial Waltz V2» έρχεται στο μυαλό, και ναι, σίγουρα ανταποκρίνεται σε αυτή την υπόσχεση. Βρισκόμαστε σε ένα στέρεο ορχηστρικό έδαφος εδώ, και η ατμόσφαιρα είναι αναμφισβήτητα μεγαλειώδης και, θα τολμούσα να πω, λίγο… καλά, *αυτοκρατορική*. Τα εναρκτήρια έγχορδα δημιουργούν μια πλούσια, σχεδόν βελούδινη υφή, η οποία είναι πολύ ευχάριστη στο αυτί. Δημιουργεί έναν τόνο εκλέπτυνσης από την αρχή. Καθώς εξελίσσεται, παρατηρείτε ότι η ενορχήστρωση είναι αρκετά παραδοσιακή, αντλώντας στοιχεία από κλασικές δομές βαλς. Η μελωδία είναι αξιομνημόνευτη και έχει μια ωραία, σαρωτική ποιότητα, ειδικά όταν τα χάλκινα έρχονται για να τονίσουν ορισμένες φράσεις. Οι επιλογές οργανοληψίας είναι ακριβείς για αυτό το στυλ – γεμάτα έγχορδα, ξύλινα πνευστά που προσθέτουν χρώμα και εκείνες οι επιβλητικές φανφάρες χάλκινων. Όσον αφορά την παραγωγή, είναι γενικά καθαρή και ισορροπημένη. Η στερεοφωνική απεικόνιση είναι αξιοπρεπής, δίνοντας μια αίσθηση πλάτους χωρίς να αισθάνεται τεχνητά διαδεδομένη. Ίσως το χαμηλό άκρο θα μπορούσε να έχει λίγο περισσότερο βάρος για να γειώσει πραγματικά την ορχήστρα, ειδικά στις στιγμές όπου τα χάλκινα είναι πιο εμφανή. Σκεφτείτε να προσθέσετε απλώς μια υποψία συχνότητας sub-bass για να του δώσετε αυτή τη σύγχρονη κινηματογραφική αίσθηση. Συναισθηματικά, είναι επιτυχής στη μετάδοση μιας αίσθησης μεγαλείου και κομψότητας. Δεν είναι υπερβολικά δραματική, αλλά διατηρεί μια αξιοπρεπή και κάπως ρομαντική ατμόσφαιρα. Για εφαρμογές πολυμέσων, αυτό το κομμάτι ουρλιάζει ιστορικά δράματα εποχής, ιστορικά ντοκιμαντέρ ή ακόμη και εξελιγμένη διαφήμιση – σκεφτείτε πολυτελείς μάρκες ή οτιδήποτε στοχεύει σε μια κλασική, διαχρονική αίσθηση. Θα μπορούσε ακόμη και να λειτουργήσει καλά σε ένα πλαίσιο παιχνιδιού, ίσως κατά τη διάρκεια κινηματογραφικών σκηνών ή σε μενού με ένα επιβλητικό, παλιό κόσμο. Συγκρίνοντάς το με τα βιομηχανικά πρότυπα, είναι σίγουρα καλά παραχθέν και ενορχηστρωμένο. Θα μπορούσε να επωφεληθεί από λίγο περισσότερο δυναμικό εύρος στη μίξη – επιτρέποντας ακόμη πιο απαλές στιγμές να αντιπαρατεθούν πιο αποτελεσματικά με τις πιο δυνατές ενότητες, δημιουργώντας μια πιο συναρπαστική εμπειρία ακρόασης συνολικά. Και ίσως η εξερεύνηση κάποιων λεπτών παραλλαγών στην ενορχήστρωση ή τη ρύθμιση καθώς προχωρά θα μπορούσε να αποτρέψει το να γίνει ελαφρώς προβλέψιμο κατά τη διάρκειά του. Αλλά συνολικά, είναι ένα σταθερό, χρησιμοποιήσιμο κομμάτι μουσικής παραγωγής. Με λίγο επιπλέον γυάλισμα στις χαμηλές συχνότητες και το δυναμικό εύρος, θα μπορούσε πραγματικά να ξεχωρίσει στις βιβλιοθήκες. Έχει μια σαφή ταυτότητα και εξυπηρετεί καλά τον σκοπό της. Σίγουρα ένα κομμάτι με δυνατότητες για ευκαιρίες συγχρονισμού.