Silent Movie 22 by Sascha Ende

Hit or Miss? Arti’s Review

Εντάξει, ας ακούσουμε αυτό το κομμάτι. Η πρώτη μου εντύπωση είναι αμέσως 'vintage cinema'. Υπάρχει μια σαφής αναφορά σε αυτές τις κλασικές μουσικές ταινιών βωβού κινηματογράφου, κυρίως με οδηγό το πιάνο. Η ίδια η μελωδία είναι αρκετά γοητευτική, με μια ελαφρώς μελαγχολική και σίγουρα νοσταλγική ποιότητα. Αρμονικά, είναι αρκετά απλή, γεγονός που στην πραγματικότητα λειτουργεί προς όφελός της για αυτό το στυλ. Η ενορχήστρωση είναι απλή, επιτρέποντας στο πιάνο να είναι το κεντρικό επίκεντρο. Από άποψη παραγωγής, είναι καθαρό και σαφές, αν και ίσως λίγο ξηρό – η προσθήκη λίγο περισσότερης ζεστασιάς και διακριτικής αντήχησης θα μπορούσε πραγματικά να ενισχύσει αυτή την vintage αίσθηση και να του δώσει λίγο περισσότερο βάθος, κάνοντάς το να ταιριάζει ακόμη καλύτερα σε media projects. Σκεφτείτε πώς ένας ελαφρώς θερμότερος τόνος θα μπορούσε να προκαλέσει ακόμη περισσότερα συναισθήματα. Για χρήση σε media, μπορώ να το δω να λειτουργεί καλά σε ιστορικά δράματα, ιστορικά ντοκιμαντέρ ή ακόμα και ως ένα ανάλαφρο, ελαφρώς ιδιόρρυθμο υπόβαθρο για podcasts ή διαφημίσεις που αναζητούν μια κλασική, διαχρονική ατμόσφαιρα. Έχει μια σαφή αφηγηματική ποιότητα. Για να το προωθήσω περαιτέρω, ίσως εξερευνήσω κάποιες λεπτές παραλλαγές στη δυναμική ή να προσθέσω ένα δευτερεύον όργανο με φειδώ – ίσως ένα τσέλο ή ένα κλαρινέτο – θα μπορούσε να διευρύνει το συναισθηματικό του εύρος χωρίς να χάσει τη βασική του ταυτότητα. Είναι μια σταθερή βάση, και με μερικές μικρές βελτιώσεις στην παραγωγή, θα μπορούσε πραγματικά να λάμψει και να ανταγωνιστεί καλά στο τοπίο της μουσικής παραγωγής, ιδιαίτερα για briefs που αναζητούν αυτόν τον vintage, κινηματογραφικό ήχο πιάνου.