Lion Queen Soundtrack - The desert wandering by Sascha Ende

Hit or Miss? Arti’s Review

Αυτό το κομμάτι αμέσως ζωγραφίζει μια ζωντανή εικόνα, έτσι δεν είναι; Η αρχική ατμόσφαιρα είναι αρκετά σαγηνευτική – αυτά τα απαλά, εξελισσόμενα pads και οι λεπτεπίλεπες μελωδίες σαν ξύλινα πνευστά δημιουργούν μια πραγματικά ωραία αίσθηση χώρου και ίσως μια πινελιά μυστηρίου. Αισθανόμαστε σαν να παρατηρούμε ένα τεράστιο, ανοιχτό τοπίο, ίσως την αυγή ή το σούρουπο. Η σύνθεση είναι καλά δομημένη· παίρνει τον χρόνο της για να ξεδιπλωθεί, κάτι που εκτιμάται σε αυτό το είδος κινηματογραφικού είδους. Η ενορχήστρωση είναι αποτελεσματική στην οικοδόμηση έντασης και συναισθηματικού βάθους. Η χρήση αυτού που ακούγεται σαν έθνικ όργανα τύπου φλάουτου προσθέτει μια μοναδική γεύση, υποδηλώνοντας ίσως ένα μακρινό, εξωτικό σκηνικό. Καθώς το κομμάτι προχωρά, τα διακριτικά κρουστά στοιχεία εισάγονται με γούστο, προσθέτοντας έναν απαλό ρυθμικό παλμό χωρίς να υπερκαλύπτουν την λεπτή ατμόσφαιρα που δημιουργήθηκε νωρίτερα. Τα έγχορδα που εισέρχονται αργότερα φέρνουν μια ευπρόσδεκτη ζεστασιά και μεγαλοπρέπεια, ανεβάζοντας το συναισθηματικό ποντάρισμα. Η δυναμική ανάπτυξη προς το τελευταίο μισό είναι καλά εκτελεσμένη, δημιουργώντας μια αίσθηση αυξανόμενης ορμής και δράματος, που κορυφώνεται σε μια ισχυρή, αν και σύντομη, κορύφωση πριν επιστρέψει σε μια πιο υποτονική κατάσταση. Από την άποψη της παραγωγής, το κομμάτι είναι επιδέξια μιξαρισμένο, με μια αξιοπρεπή στερεοφωνική εικόνα και διαχωρισμό οργάνων. Ωστόσο, για να ανταγωνιστεί πραγματικά στην κορυφαία βαθμίδα των βιβλιοθηκών μουσικής παραγωγής, μια ελαφρώς μεγαλύτερη βελτίωση στο στάδιο του mastering θα μπορούσε να είναι ωφέλιμη – ίσως λίγο περισσότερη διαύγεια στις χαμηλομεσαίες συχνότητες για να δώσει στα κρουστά και τα χαμηλότερα έγχορδα λίγο περισσότερο βάρος και παρουσία. Επίσης, ενώ η ατμόσφαιρα είναι ισχυρή, η εξερεύνηση ορισμένων διακριτικών στοιχείων ηχητικού σχεδιασμού - ίσως κάποιων υφασμένων στρωμάτων ή εξελισσόμενων synth pads στο παρασκήνιο - θα μπορούσε να ενισχύσει περαιτέρω την καθηλωτική ποιότητα και να το καταστήσει ακόμη πιο ηχητικά ενδιαφέρον για επαναλαμβανόμενες ακροάσεις σε media projects. Συναισθηματικά, μεταφέρει αποτελεσματικά μια αίσθηση ενδοσκόπησης, ίσως μια μικρή μελαγχολία, αλλά και μια ήσυχη δύναμη και ανθεκτικότητα. Είναι σίγουρα χρησιμοποιήσιμο σε διάφορα πλαίσια – τα ντοκιμαντέρ φύσης είναι μια προφανής επιλογή, αλλά και δυνητικά για δραματικές σκηνές σε ταινίες, soundtracks παιχνιδιών περιπέτειας, ή ακόμη και ως φόντο για ενδοσκοπικά podcast segments. Με μερικές μικρές τροποποιήσεις στο τελικό μιξ και το master, και ίσως μερικές πρόσθετες λεπτές ηχητικές υφές, αυτό το κομμάτι θα μπορούσε πραγματικά να λάμψει και να γίνει ένα εξαιρετικά αδειοδοτήσιμο κομμάτι. Ήδη διαθέτει μια ισχυρή βάση και μια σαφή, υποβλητική ταυτότητα.