Story Of A Rose by Sascha Ende

Hit or Miss? Arti’s Review

Εντάξει, ας ακούσουμε αυτό το κομμάτι. Η αρχική εντύπωση είναι αρκετά καλή – έχει μια σαφή κινηματογραφική αίσθηση, μια ήπια, μελαγχολική ατμόσφαιρα που σε τραβάει αρκετά γρήγορα. Το πιάνο είναι το ξεκάθαρο επίκεντρο και η μελωδία είναι απλή αλλά αποτελεσματική, πολύ σε αυτό το στοχαστικό, ελαφρώς λυπημένο ύφος. Αρμονικά, παραμένει αρκετά ασφαλές, κάτι που είναι εντάξει για αυτό το στυλ, επιτρέποντας στο συναίσθημα να βγει χωρίς να αποσπά την προσοχή. Η ενορχήστρωση είναι έξυπνη, χτίζει σταδιακά, προσθέτοντας στρώματα από απαλά pads και διακριτικές χορδές για να δημιουργήσει μια ωραία αίσθηση βάθους και ατμόσφαιρας. Από άποψη παραγωγής, είναι καθαρό και διαυγές, η μίξη είναι ισορροπημένη και υπάρχει μια ευχάριστη ευρυχωρία χάρη σε κάποιο καλά κριμένο reverb. Ηχητικά, τα pads είναι ζεστά και αγκαλιάζουν και ο ήχος του πιάνου είναι ωραία οικείος. Το mastering είναι αξιοπρεπές, αν και ίσως λίγο περισσότερο πλάτος στη στερεοφωνική εικόνα συνολικά θα μπορούσε να ενισχύσει ακόμη περισσότερο αυτή την κινηματογραφική αίσθηση. Όσον αφορά τον συναισθηματικό αντίκτυπο, σίγουρα προσγειώνεται σε αυτόν τον μελαγχολικό, ονειρικό χώρο. Αισθάνεται σαν να μπορούσε να λειτουργήσει καλά για σκηνές που χρειάζονται μια πινελιά θλίψης ή προβληματισμού, ίσως σε ένα δράμα, μια συγκινητική στιγμή σε ένα ντοκιμαντέρ ή ακόμα και σε μια στοχαστική διαφήμιση. Τα αιθέρια γυναικεία φωνητικά που μπαίνουν αργότερα είναι μια ωραία πινελιά, προσθέτοντας ένα άλλο στρώμα συναισθήματος χωρίς να είναι υπερβολικά – αναμειγνύονται καλά στην υφή. Συγκρίνοντάς το με τα βιομηχανικά πρότυπα, σίγουρα έχει μια επαγγελματική ποιότητα. Για να το αναβαθμίσω πραγματικά, θα πρότεινα να πειραματιστώ με ελαφρώς πλουσιότερο σχεδιασμό ήχου για τα pads και τις χορδές, ίσως προσθέτοντας κάποιες διακριτικές εξελισσόμενες υφές στο παρασκήνιο για να το κρατήσω ενδιαφέρον σε επαναλαμβανόμενες ακροάσεις. Επίσης, η εξερεύνηση λίγο περισσότερου δυναμικού εύρους στη μίξη θα μπορούσε να βοηθήσει τα ντραμς, όταν μπαίνουν, να έχουν λίγο περισσότερο αντίκτυπο και ώθηση χωρίς να θυσιάζεται η συνολική ηπιότητα. Ίσως απλώς μια πινελιά περισσότερης παρουσίας χαμηλών συχνοτήτων στο master, για να του δώσει λίγο περισσότερο βάρος και πληρότητα. Αλλά συνολικά, είναι ένα συμπαγές, συναισθηματικά αντηχητικό κομμάτι με καλή χρηστικότητα για διάφορα media projects, ειδικά οτιδήποτε χρειάζεται μια πινελιά τρυφερής θλίψης ή ονειρικής ατμόσφαιρας. Έχει δυνατότητες, σίγουρα ένα καλό σημείο εκκίνησης.