Disturbing Sounds 2 [for your neighbors] by Sascha Ende

Hit or Miss? Arti’s Review

Από την αρχή, αυτό το κομμάτι κάνει μια ισχυρή δήλωση. Σίγουρα ανταποκρίνεται στον υποβλητικό του τίτλο· είναι άμεσα ανησυχητικό, τραβώντας σε έναν ηχητικό χώρο που είναι… καλά, ενοχλητικός. Η συνολική ατμόσφαιρα είναι έντονα βιομηχανική και πειραματική, κλίνοντας έντονα προς την περιοχή του sound design. Σκεφτείτε λιγότερο την παραδοσιακή μελωδική δομή και περισσότερο ένα υφασμάτινο, ατμοσφαιρικό κομμάτι. Συνθετικά, είναι χτισμένο γύρω από στρώματα από σκληρούς, παραμορφωμένους συνθετητές και ρυθμικούς παλμούς που δημιουργούν μια αισθητή αίσθηση έντασης. Η ενορχήστρωση είναι αποτελεσματική στην απλότητά της· δεν είναι υπερβολικά πολύπλοκη, αλλά κάθε στοιχείο χρησιμεύει για να ενισχύσει τη συνολική αίσθηση δυσφορίας. Από άποψη παραγωγής, το sound design είναι σαφώς το αστέρι εδώ. Έχει δοθεί μεγάλη προσοχή στη λεπτομέρεια για τη δημιουργία αυτών των σκληρών, μεταλλικών και glitchy υφών. Η μίξη δίνει προτεραιότητα στον αντίκτυπο και την ωμότητα έναντι της κρυστάλλινης διαύγειας, η οποία, σε αυτή την περίπτωση, λειτουργεί υπέρ της για να ενισχύσει την ενοχλητική φύση. Ωστόσο, το mastering θα μπορούσε να επωφεληθεί από μια μικρή περισσότερη βελτίωση για να διασφαλιστεί ότι μεταφράζεται καλά σε διαφορετικά συστήματα αναπαραγωγής – απλώς για να σφίξει λίγο το χαμηλό βουητό και να αποτρέψει τη λάσπη σε ορισμένες περιοχές. Συναισθηματικά, πετυχαίνει το στόχο του να δημιουργήσει μια αίσθηση φόβου και αγωνίας. Δεν είναι ένα κομμάτι για ευχάριστες στιγμές, αλλά διαπρέπει στο να δημιουργεί μια σκοτεινή, ανησυχητική ατμόσφαιρα. Για έργα μέσων ενημέρωσης, η χρηστικότητά του είναι αρκετά συγκεκριμένη αλλά δυνητικά πολύ ισχυρή. Είναι φτιαγμένο για ταινίες τρόμου, θρίλερ αγωνίας και σκοτεινότερα περιβάλλοντα βιντεοπαιχνιδιών. Φανταστείτε αυτό να υπογραμμίζει μια τεταμένη σκηνή σε μια cyberpunk δυστοπία ή ένα ψυχολογικό παιχνίδι τρόμου – θα ήταν απίστευτα αποτελεσματικό. Θα μπορούσε επίσης να βρει μια θέση σε podcast που επικεντρώνονται σε αληθινά εγκλήματα ή τα παραφυσικά, προσθέτοντας μια ανατριχιαστική εισαγωγή ή ένα στοιχείο παρασκηνίου. Σε σύγκριση με τη μουσική παραγωγής βιομηχανικού προτύπου, είναι ίσως λίγο πιο εξειδικευμένη και λιγότερο ευρέως εφαρμόσιμη από κάποια κομμάτια βιβλιοθήκης. Δεν στοχεύει στην απήχηση στο mainstream και αυτό είναι απολύτως εντάξει – χαράζει το δικό του χώρο. Για να το ωθήσουμε περαιτέρω προς την αριστεία του κλάδου, λίγη περισσότερη ποικιλία στην ενορχήστρωση θα μπορούσε να είναι επωφελής. Ίσως εισάγοντας λεπτές αλλαγές στην υφή ή ρυθμικά μοτίβα για να διατηρηθεί η δέσμευση του ακροατή σε μεγαλύτερες ακολουθίες. Επίσης, ενώ η ωμή, lo-fi αισθητική είναι σκόπιμη και αποτελεσματική, η διασφάλιση ότι τα βασικά ηχητικά στοιχεία είναι όσο το δυνατόν πιο εκλεπτυσμένα μέσα σε αυτό το στυλ θα ανέβαζε τη συνολική αξία παραγωγής. Σκεφτείτε το έτσι: διατηρήστε το χαλίκι, αλλά βελτιώστε τη βρωμιά, αν αυτό έχει νόημα. Συνολικά, είναι ένα συναρπαστικό και πραγματικά ενοχλητικό κομμάτι, κατάλληλο για πολύ συγκεκριμένες εφαρμογές μέσων όπου επιθυμείται ένα πραγματικά ανησυχητικό ηχητικό τοπίο. Με μερικές μικρές τροποποιήσεις στη μίξη και την ενορχήστρωση, θα μπορούσε να είναι ακόμη πιο εντυπωσιακό και έτοιμο για επαγγελματική αδειοδότηση συγχρονισμού.