The good side of the Force 4 by Sascha Ende

Hit or Miss? Arti’s Review

Εντάξει, ας ακούσουμε το "The good side of the Force 4". Οι αρχικές εντυπώσεις είναι αρκετά ισχυρές. Υπάρχει μια σαφής κινηματογραφική ποιότητα από την αρχή. Ανοίγει με μια μεγαλειώδη, ορχηστρική αίσθηση, υποδηλώνοντας αμέσως μια μουσική επένδυση για κάτι οπτικά φιλόδοξο - σκεφτείτε σαρωτικά τοπία ή δραματικές εισαγωγές χαρακτήρων. Η ενορχήστρωση είναι κυρίως ορχηστρική, με σαφή έμφαση στα χάλκινα και τα έγχορδα, γεγονός που της δίνει μια κλασική, σχεδόν vintage ατμόσφαιρα μουσικής ταινίας, αλλά με μια σύγχρονη παραγωγή. Συνθετικά, η μελωδία είναι αξιομνημόνευτη και φέρει μια αίσθηση ηρωισμού και μια ελαφριά υπόγεια μελαγχολία, που είναι μια ωραία πινελιά, προσθέτοντας βάθος πέρα από μια απλή θριαμβευτική φανφάρα. Η ενορχήστρωση είναι καλά δομημένη, χτίζοντας δυναμικά σε όλη τη διάρκεια, δημιουργώντας μια αίσθηση προόδου και προσμονής. Από άποψη παραγωγής, είναι καθαρή και ισορροπημένη. Η μίξη επιτρέπει σε κάθε τμήμα της ορχήστρας να αναπνεύσει και το mastering είναι ικανοποιητικό, παρέχοντας ένα καλό επίπεδο έντασης χωρίς να θυσιάζεται η σαφήνεια. Αν έπρεπε να είμαι σχολαστικός, ίσως τα έγχορδα θα μπορούσαν να έχουν μια πιο ζεστή και ρεαλιστική αίσθηση - αισθάνονται ελαφρώς συνθετικά στην ανώτερη περιοχή, κάτι που είναι κοινό στη μουσική βιβλιοθήκης, αλλά κάτι που πρέπει να βελτιωθεί για απόλυτη τοποθέτηση κορυφαίου επιπέδου. Συναισθηματικά, το κομμάτι είναι αρκετά εντυπωσιακό. Σίγουρα προκαλεί μια αίσθηση επικής κλίμακας, δράματος, ακόμη και μια πινελιά θλίψης, καθιστώντας το ευέλικτο για σκηνές που απαιτούν ένα μείγμα αυτών των συναισθημάτων. Σκεπτόμενοι τη χρήση στα μέσα ενημέρωσης, αυτό θα μπορούσε να είναι φανταστικό για soundtrack παιχνιδιών περιπέτειας, δραματικά τρέιλερ ταινιών ή ακόμα και εντυπωσιακές διαφημιστικές καμπάνιες που χρειάζονται μια αίσθηση μεγαλείου και συναισθηματικής απήχησης. Για podcast, θα μπορούσε να λειτουργήσει καλά ως μουσική εισαγωγής/εξόδου για δραματικές αφηγήσεις ή ιστορικά ντοκιμαντέρ. Συγκρίνοντάς το με τα βιομηχανικά πρότυπα, βρίσκεται άνετα στη σφαίρα της επαγγελματικής μουσικής παραγωγής. Δεν είναι ακριβώς στο επίπεδο μιας υπερπαραγωγής του Hans Zimmer όσον αφορά το ηχητικό βάθος και την πολυπλοκότητα, αλλά είναι σίγουρα ένα πολύ χρησιμοποιήσιμο και καλοφτιαγμένο κομμάτι που αποδίδει καλύτερα από τις δυνατότητές του. Για να το προωθήσουμε περαιτέρω, ο πειραματισμός με ζωντανές ηχογραφημένες ενότητες εγχόρδων ή η ενσωμάτωση λεπτών σύγχρονων στοιχείων ηχητικού σχεδιασμού - ίσως κάποιες λεπτές συνθετικές υφές ή επεξεργασμένα κρουστά - θα μπορούσε να το αναβαθμίσει ακόμη περισσότερο και να διευρύνει την απήχησή του σε σύγχρονα έργα. Συνολικά, ένα σταθερό και υποβλητικό κομμάτι με ισχυρές δυνατότητες για συγχρονισμό πολυμέσων. Έχει μια σαφή φωνή και συναισθηματικό πυρήνα, κάτι που είναι ζωτικής σημασίας για τη μουσική παραγωγής που πρέπει να δημιουργήσει γρήγορα και αποτελεσματικά μια σκηνή ή μια διάθεση.