Relax And Chill Vol. 3 by Sascha Ende

Θερμός κριτσαλιστός ήχος βινυλίου και σιωπηλά ακόρντα πιάνου δημιουργούν μια ατμόσφαιρα ομιχλώδη και ενδοσκοπική. Περιλαμβάνει απαλούς lo-fi ρυθμούς, διακριτικό μπάσο και αιθέρια, επεξεργασμένα δείγματα γυναικείων φωνητικών για μια αίσθηση ηρεμίας, ονειρική και ελαφρώς μελαγχολική. Ιδανικό για μελέτη, περιεχόμενο χαλάρωσης ή νυχτερινές σκηνές πόλης.

Hit or Miss? Arti’s Review

Εντάξει, ας βουτήξουμε στο "Relax And Chill Vol. 3". Η πρώτη μου εντύπωση είναι ότι καρφώνει αμέσως αυτή την ζεστή, ενδοσκοπική lo-fi ατμόσφαιρα. Το έντονο τράκασμα του βινυλίου και η ελαφρώς θολή, φιλτραρισμένη ποιότητα του κύριου piano loop πραγματικά δημιουργούν το σκηνικό – νιώθεις σαν να βολεύεσαι σε μια άνετη καρέκλα ένα βροχερό βράδυ. Υπάρχει μια σίγουρη ζεστασιά εδώ, ακόμη και με τον ελαφρώς μελαγχολικό τόνο που εισάγεται από τις επιλογές συγχορδιών και την επεξεργασία.

Η ίδια η σύνθεση είναι απλή, χτισμένη γύρω από αυτό το κεντρικό piano motif και μια απλή, αποτελεσματική πρόοδο συγχορδιών. Δεν προσπαθεί να κάνει πολλά, κάτι που στην πραγματικότητα λειτουργεί υπέρ της για το συγκεκριμένο είδος. Για μένα, το αστέρι είναι η χρήση αυτών των αιθέριων, επεξεργασμένων φωνητικών δειγμάτων που ξεκινούν γύρω στο 0:20 και γίνονται πιο κεντρικά κοντά στο 1:07. Λειτουργούν σχεδόν σαν ένα άλλο όργανο, προσθέτοντας μια ονειρική, ανθρώπινη πινελιά χωρίς να αποσπούν την προσοχή με σαφείς στίχους. Είναι ένα ωραίο άγκιστρο που δίνει στο κομμάτι τον χαρακτήρα του. Η ενορχήστρωση ακολουθεί μια αρκετά τυπική lo-fi δομή – εισάγοντας σταδιακά στοιχεία, εστιάζοντας στο loop και διατηρώντας μια σταθερή διάθεση σε όλη τη διάρκεια. Αν και αποτελεσματικό, θα μπορούσε να ωφεληθεί από μια μικρή παραλλαγή, ίσως μια λεπτή γέφυρα ή μια μικρή αλλαγή στην πυκνότητα του beat στο μεσαίο τμήμα, απλώς για να διατηρήσει το αυτί απασχολημένο σε όλη τη διάρκεια, ειδικά για τοποθετήσεις sync όπου μια μικρή δυναμική καμπύλη μπορεί να είναι χρήσιμη.

Όσον αφορά την παραγωγή, χτυπά αρκετά καλά τα lo-fi αισθητικά σημεία αναφοράς. Το mix φαίνεται σκόπιμα περιορισμένο, ίσως λίγο 'mono-ish' στο κέντρο, γεγονός που ενισχύει αυτή την οικεία αίσθηση. Τα τύμπανα είναι απαλά και κάθονται ωραία πίσω από το πιάνο και τα φωνητικά, και το μπάσο παρέχει μια απαλή άγκυρα χωρίς να είναι υπερβολικό. Τα εφέ φιλτραρίσματος και κορεσμού εφαρμόζονται με γούστο. Αν έκανα μια πρόταση για βελτίωση, ίσως η εξερεύνηση μιας *πολύ* μικρής περισσότερης ευκρίνειας ή παρουσίας στα χαμηλά μεσαία θα μπορούσε να προσθέσει μια πινελιά περισσότερης ζεστασιάς και σώματος, αλλά είναι μια λεπτή γραμμή – δεν θα θέλατε να χάσετε την χαρακτηριστική θολή ποιότητα του κομματιού. Ακούγεται καλό για τον σκοπό που προορίζεται, συγκρινόμενο ευνοϊκά με μεγάλο μέρος του δημοφιλούς lo-fi hip-hop/chill beats περιεχομένου εκεί έξω.

Συναισθηματικά, προσγειώνεται ακριβώς στην χαλαρή, ήρεμη και ελαφρώς νοσταλγική κατηγορία. Προκαλεί συναισθήματα νοσταλγίας και ειρηνικού στοχασμού. Αυτό το καθιστά εξαιρετικά χρησιμοποιήσιμο για μια σειρά από μέσα ενημέρωσης. Μπορώ εύκολα να το ακούσω να υποστηρίζει βίντεο μελέτης ή χαλάρωσης, vlogs τρόπου ζωής, σκηνές ατμόσφαιρας καφέ σε ταινίες ή εκπομπές, εισαγωγές/εξόδους podcast που χρειάζονται μια απαλή αίσθηση ή ακόμα και ορισμένους τύπους μενού indie παιχνιδιών. Η επαναλαμβανόμενη φύση του το καθιστά εξαιρετική διακριτική μουσική υπόκρουση. Μπορεί να μην είναι αρκετά δυναμικό για δυναμική διαφήμιση, αλλά για διαφημίσεις που χρειάζονται μια απαλή, ανθρώπινη, ελαφρώς κακή αίσθηση, θα μπορούσε να λειτουργήσει καλά.

Συνολικά, αυτό είναι ένα σταθερό κομμάτι μουσικής παραγωγής μέσα στη θέση του. Κατανοεί τις συμβάσεις του είδους του και τις εκτελεί αποτελεσματικά, δημιουργώντας μια ισχυρή, σταθερή διάθεση. Η χρήση φωνητικών δειγμάτων είναι ένα σίγουρο πλεονέκτημα. Αν και δεν ξεπερνά τα όρια συνθετικά, η δύναμή του έγκειται στην αυθεντική του ατμόσφαιρα και στην άμεση χρηστικότητά του για έργα που απαιτούν ένα χαλαρό, ενδοσκοπικό ηχητικό τοπίο. Ένα πολύ ικανό και απολαυστικό κομμάτι.