The state of A.I. Rock Music in 2025 With Singer - What's actually possible? [80s Rock] (feat. Singer) by Sascha Ende

Hit or Miss? Arti’s Review

Εντάξει, ας βουτήξουμε σε αυτό το κομμάτι, "The state of A.I. Rock Music in 2025...". Η πρώτη μου επιτυχία είναι καθαρή, ανόθευτη ενέργεια ροκ της δεκαετίας του '80. Ξεκινάει δυναμικά με αυτό το κλασικό παραμορφωμένο riff κιθάρας – άμεσα αναγνωρίσιμη περιοχή, κάτι μεταξύ arena rock και ίσως μια πινελιά από late-era punk ενέργεια. Σίγουρα τραβάει την προσοχή, κάτι που είναι τεράστιο πλεονέκτημα στον κόσμο της μουσικής βιβλιοθήκης.

Η βασική δύναμη εδώ είναι αναμφίβολα η προσήλωσή του στην αισθητική της δεκαετίας του '80. Οι ήχοι της κιθάρας είναι κατάλληλα κορεσμένοι, ίσως λίγο ωμοί, αλλά φέρουν το απαραίτητο βάρος. Τα ντραμς χτυπούν δυνατά, με αυτόν τον gated reverb snare ήχο να ξεπροβάλλει όμορφα, ωθώντας το κομμάτι προς τα εμπρός αδιάκοπα. Το μπάσο παρέχει ένα σταθερό, αν και κάπως απλό, θεμέλιο. Από άποψη ενορχήστρωσης, ακολουθεί μια οικεία δομή στίχου-ρεφρέν, γεγονός που το καθιστά εύκολο να επεξεργαστεί για sync τοποθετήσεις – ζωτικής σημασίας για διαφημίσεις ή γρήγορες μεταβάσεις σκηνών. Η συμπερίληψη συνθετικών γραμμών προσθέτει ένα άλλο στρώμα αυθεντικότητας εποχής, συνδυάζοντας αποτελεσματικά χωρίς να υπερκαλύπτει τον ροκ πυρήνα.

Η ανδρική φωνητική ερμηνεία ταιριάζει με την υψηλή ενέργεια του κομματιού. Υπάρχει πάθος και μια ορισμένη ωμότητα εκεί που ταιριάζει στο στυλ. Η ευκρίνεια είναι γενικά εντάξει, αν και η επεξεργασία και η πυκνότητα του mix μερικές φορές την ωθούν ελαφρώς προς τα πίσω. Από την άποψη της παραγωγής, αποτυπώνει αυτή τη ελαφρώς ακατέργαστη ατμόσφαιρα μερικών κλασικών ροκ της δεκαετίας του '80. Αισθάνεται λιγότερο σαν μια γυαλισμένη, κομψή μοντέρνα ερμηνεία και περισσότερο σαν κάτι αυθεντικά *από* εκείνη την εποχή, κάτι που θα μπορούσε να είναι ένα πραγματικό πλεονέκτημα για έργα που αναζητούν συγκεκριμένα αυτόν τον αυθεντικό ήχο.

Τώρα, σκεπτόμενος τη χρηστικότητα στα μέσα – αυτό το κομμάτι έχει σίγουρα δυνατότητες. Η υψηλή του ενέργεια το καθιστά μια φυσική επιλογή για αθλητικά highlights, σκηνές δράσης (ειδικά αυτές με ρετρό θέμα), ενεργητικά διαφημιστικά σποτ (σκεφτείτε αυτοκίνητα, τεχνολογία, ίσως ακόμη και φαγητό/ποτό που στοχεύει σε ένα συγκεκριμένο δημογραφικό κοινό) ή το soundtrack για ένα indie βιντεοπαιχνίδι εμπνευσμένο από τη δεκαετία του '80. Ο δυναμικός ρυθμός θα μπορούσε επίσης να λειτουργήσει καλά κάτω από εισαγωγές podcast ή τμήματα που χρειάζονται ώθηση.

Πού θα μπορούσε να δει κάποια βελτίωση για να διευρύνει την απήχησή του για χρήση σε βιβλιοθήκες; Ενώ η ωμή ενέργεια είναι ένα πλεονέκτημα, το συνολικό mix θα μπορούσε να επωφεληθεί από μια πινελιά περισσότερης σαφήνειας και διαχωρισμού μεταξύ των στοιχείων. Μερικές φορές οι κιθάρες και τα φωνητικά ανταγωνίζονται για τον ίδιο χώρο συχνοτήτων, ιδιαίτερα στις πιο πυκνές ενότητες ρεφρέν. Ένα ελαφρώς πιο σφιχτό low-end και ίσως λίγο μεγαλύτερο δυναμικό εύρος θα μπορούσαν να το κάνουν να αισθάνεται πιο «ακριβό» και προσαρμόσιμο σε παραγωγές υψηλότερου επιπέδου χωρίς να θυσιάζει τον βασικό του χαρακτήρα. Ίσως η εξερεύνηση ορισμένων διακριτικών τεχνικών στερεοφωνικής διεύρυνσης στις κιθάρες θα μπορούσε επίσης να βελτιώσει την ευρυχωρία. Η προσφορά μιας ορχηστρικής έκδοσης θα αυξήσει σημαντικά τις δυνατότητές του sync, καθώς τα φωνητικά κομμάτια περιορίζουν εγγενώς τη χρηστικότητα σε πολλά σενάρια.

Συνολικά, αυτό είναι ένα συμπαγές κομμάτι ρετρό ροκ με έναν ισχυρό, καθορισμένο χαρακτήρα. Προκαλεί με επιτυχία την προβλεπόμενη εποχή και προσφέρει μια ισχυρή γροθιά ενέργειας. Ενώ ίσως δεν φτάνει στην απόλυτη κορυφαία βαθμίδα των γυαλισμένων κομματιών βιβλιοθήκης αυτή τη στιγμή, η αυθεντικότητά του είναι συναρπαστική. Με μερικές βελτιώσεις στο mix και την προσθήκη ενός ορχηστρικού, η χρηστικότητά του θα μπορούσε να επεκταθεί σημαντικά. Έχει στάση και ώθηση, και για το σωστό έργο, θα πετύχει απολύτως το στόχο.