Bap Bap Bap by Sascha Ende

Hit or Miss? Arti’s Review

Εντάξει, ας βουτήξουμε σε αυτό το κομμάτι. Η πρώτη μου εντύπωση είναι… ότι έχει μια συγκεκριμένη εκκεντρική γοητεία. Υπάρχει μια σαφής ρετρό ατμόσφαιρα, σχεδόν σαν κάτι που θα άκουγες σε ένα παλιό arcade παιχνίδι, αλλά με μια σύγχρονη παραγωγή. Η ρυθμική βάση είναι άμεσα ελκυστική και η χρήση αυτού του φωνητικού δείγματος, αν και επαναλαμβανόμενη, είναι αναμφισβήτητα πιασάρικη. Έχει μια παιχνιδιάρικη, σχεδόν σκανδαλιάρικη ενέργεια που θα μπορούσε να λειτουργήσει πραγματικά καλά στο σωστό πλαίσιο.

Συνθετικά, είναι αρκετά απλό, χτισμένο γύρω από έναν ρυθμικό χτύπο και μια απλή, σχεδόν παιδική μελωδία. Αρμονικά, παραμένει αρκετά στατικό, γεγονός που συμβάλλει στην υπνωτική, επαναλαμβανόμενη φύση του. Αυτή η απλότητα δεν είναι απαραίτητα αδυναμία, όμως. Για μουσική παραγωγής, ειδικά σε ορισμένα μέσα όπως βίντεο μικρής διάρκειας ή παιχνίδια, η αμεσότητα και η άμεση επίδραση μπορεί να είναι απίστευτα πολύτιμες. Σκεφτείτε αυτές τις στιγμές που χρειάζεστε κάτι άμεσα ελκυστικό χωρίς να είναι υπερβολικά περίπλοκο ή αποσπασματικό. Αυτό το κομμάτι έχει σίγουρα αυτή τη δυνατότητα.

Ωστόσο, υπάρχει περιθώριο να ανυψωθεί η ενορχήστρωση και να αποτραπεί η κόπωση του ακροατή. Η επανάληψη της φωνητικής φράσης, ενώ αρχικά τραβάει την προσοχή, θα μπορούσε να γίνει λίγο μονότονη σε μεγαλύτερη διάρκεια. Ίσως η εισαγωγή λεπτών παραλλαγών στην επεξεργασία φωνής ή η προσθήκη σύντομων ορχηστρικών γεμισμάτων ή διαλειμμάτων για να παρέχουν πιο δυναμικές αλλαγές θα βοηθούσε στη διατήρηση του ενδιαφέροντος. Φανταστείτε μια ελαφρώς πιο ανεπτυγμένη ενδιάμεση ενότητα, ακόμη και για ένα ή δύο μέτρα, για να προσφέρετε μια σύντομη αλλαγή σκηνικού πριν επιστρέψετε στην κύρια αυλάκωση. Αυτό θα μπορούσε να βελτιώσει σημαντικά τη συνολική δομή και χρηστικότητα του κομματιού.

Από άποψη παραγωγής, το κομμάτι είναι καθαρό και δυναμικό. Τα τύμπανα είναι σφιχτά και καλά μιξαρισμένα, παρέχοντας μια σταθερή ρυθμική ραχοκοκαλιά. Οι ήχοι των συνθεσάιζερ είναι φωτεινοί και καθαροί, ταιριάζοντας τέλεια με τη ρετρό αισθητική. Ωστόσο, η στερεοφωνική εικόνα φαίνεται λίγο στενή. Η διεύρυνση του μιξ, ειδικά σε ορισμένα από τα στοιχεία του συνθεσάιζερ, θα μπορούσε να δημιουργήσει ένα πιο καθηλωτικό και εκτεταμένο ηχοτοπίο. Σκεφτείτε να μετατοπίσετε διακριτικά ορισμένα από τα κρουστά στοιχεία ή να προσθέσετε μια πινελιά στερεοφωνικής διεύρυνσης στο μελωδικό συνθεσάιζερ για να του δώσετε περισσότερο αέρα και βάθος. Αυτό θα το έκανε να αισθάνεται πιο σύγχρονο και λιγότερο περιορισμένο.

Συναισθηματικά, είναι αναμφισβήτητα αισιόδοξο και θετικό. Προκαλεί μια αίσθηση διασκέδασης, παιχνιδιού και ίσως ακόμη και μια πινελιά ανοησίας. Αυτό το καθιστά ιδανικό για έργα που χρειάζονται έναν ανάλαφρο, αισιόδοξο τόνο. Φανταστείτε αυτό να υπογραμμίζει μια κωμική σκηνή σε μια διαδικτυακή σειρά, ή να οδηγεί την ενέργεια ενός γρήγορου επεξηγηματικού βίντεο, ή ακόμη και να παρέχει το soundtrack σε ένα χαρούμενο παιχνίδι για κινητά. Έχει αυτή την άμεση «καλή αίσθηση» που συχνά αναζητείται στη διαφήμιση και το διαδικτυακό περιεχόμενο.

Συγκρίνοντάς το με την τυπική μουσική παραγωγής της βιομηχανίας, έχει μια ισχυρή βάση, αλλά χρειάζεται λίγο περισσότερο γυάλισμα για να ξεχωρίσει πραγματικά. Δεν φτάνει ακόμη σε αυτό το ανώτερο επίπεδο ηχητικού βάθους και πολυπλοκότητας, αλλά σίγουρα κατευθύνεται προς τη σωστή κατεύθυνση. Η βασική ιδέα είναι ισχυρή και με ορισμένες στρατηγικές βελτιώσεις στην ενορχήστρωση και το μιξ, αυτό το κομμάτι θα μπορούσε να γίνει ένα πραγματικά ευέλικτο και αποτελεσματικό κομμάτι μουσικής βιβλιοθήκης. Σκεφτείτε το ότι έχει υπέροχα κόκαλα – απλώς χρειάζεται λίγο περισσότερο ντύσιμο για να λάμψει πραγματικά. Η εστίαση στην προσθήκη λεπτών στρωμάτων ενδιαφέροντος και στην επέκταση της ηχητικής παλέτας θα ήταν το κλειδί για να το πάτε στο επόμενο επίπεδο. Έχει προσωπικότητα, που είναι ένα τεράστιο πλεονέκτημα σε αυτόν τον τομέα – τώρα πρόκειται για την τελειοποίηση της εκτέλεσης για να μεγιστοποιηθεί ο αντίκτυπός του.