Pure Energy 11 by Sascha Ende

Hit or Miss? Arti’s Review

Εντάξει, ας βουτήξουμε σε αυτό το κομμάτι. Αμέσως, υπάρχει μια σαφής ενέργεια εδώ, ανταποκρινόμενη κάπως στον τίτλο. Ξεκινά με έναν ωμό, παραμορφωμένο ήχο συνθεσάιζερ που τραβάει αμέσως την προσοχή σου, δημιουργώντας ένα είδος τεταμένης, σχεδόν βιομηχανικής ατμόσφαιρας. Η ρυθμική βάση είναι σταθερή, οδηγούμενη από μερικά βαριά τύμπανα που σίγουρα έχουν δύναμη. Το παίξιμο της κιθάρας, αν και έντονα επεξεργασμένο, προσθέτει ένα στρώμα επιθετικότητας και ροκ, που θα μπορούσε να είναι πραγματικά αποτελεσματικό σε ορισμένα μέσα. Σκεπτόμενος τη χρηστικότητα, μπορώ να δω αυτό να λειτουργεί καλά για ακολουθίες βιντεοπαιχνιδιών υψηλής οκτάνωσης, ίσως αθλητικές επεξεργασίες δράσης, ή ακόμα και ως εισαγωγική μουσική για ένα δυναμικό τεχνολογικό podcast. Από άποψη παραγωγής, η μίξη αισθάνεται λίγο συμπιεσμένη, πιθανώς χάνοντας κάποιο δυναμικό εύρος. Δίνοντας στα τύμπανα λίγο περισσότερο χώρο για να αναπνεύσουν και βελτιώνοντας το χαμηλό άκρο θα μπορούσε πραγματικά να ενισχύσει τη συνολική επίδραση. Ο σχεδιασμός ήχου κλίνει προς μια πιο σκληρή, ψηφιακή αισθητική, η οποία είναι μια στυλιστική επιλογή, αλλά ίσως η εξερεύνηση κάποιων πιο απαλών υφών στα στρώματα του συνθεσάιζερ θα μπορούσε να προσθέσει βάθος και να αποτρέψει την κόπωση του ακροατή σε μεγαλύτερες περιόδους. Σε σύγκριση με την κορυφαία μουσική παραγωγής, έχει την ενέργεια και τα βασικά δομικά στοιχεία, αλλά χρειάζεται απλώς λίγο περισσότερη φινέτσα στη μίξη και ίσως κάποιες λεπτές παραλλαγές στις ενορχηστρώσεις για να ξεχωρίσει πραγματικά και να προσφέρει μεγαλύτερη ευελιξία για διαφορετικές επεξεργασίες. Για παράδειγμα, ένα τμήμα ανάλυσης ή ένα ελαφρώς λιγότερο έντονο τμήμα Β θα μπορούσε να διευρύνει την απήχησή του για διαφορετικά μέρη ενός έργου. Αλλά συνολικά, η βασική ιδέα είναι ισχυρή και με κάποια εστιασμένη βελτίωση, αυτό θα μπορούσε να είναι ένα πραγματικά χρήσιμο κομμάτι για το σωστό έργο. Έχει μια ωμή, επείγουσα αίσθηση που είναι σίγουρα εμπορεύσιμη.