Silent Movie 104 by Sascha Ende

Hit or Miss? Arti’s Review

Goed, laten we eens luisteren... Oké, ik krijg meteen een sterk gevoel van klassieke cinema, het leunt zeker naar die 'stille film' esthetiek – en doet dat heel effectief. De instrumentatie is perfect voor het genre, met wat klinkt als koperblazers, houtblazers en delicate percussie, wat een heel authentiek vintage gevoel creëert. De arrangement is interessant; het is niet overdreven complex, wat in zijn voordeel werkt, waardoor alles helder en gefocust blijft op de melodische inhoud. Harmonisch is het vrij eenvoudig, maar die eenvoud is een deel van zijn charme en leent zich soms aan die ietwat ouderwetse, bijna muziekdoosachtige kwaliteit. Productietechnisch gezien is het schoon genoeg, hoewel misschien net iets meer warmte in de lage middentonen dat verouderde, ietwat stoffige karakter zou kunnen versterken dat we associëren met opnames uit die tijd. Emotioneel gezien is het mooi in balans – er is een vleugje melancholie, misschien zelfs een beetje weemoedig verdriet, maar het heeft ook een speelse, bijna komische lichtheid. Deze dualiteit maakt het verrassend veelzijdig. Voor mediagebruik zie ik dit prachtig werken in periodedocumentaires, uiteraard alles wat verwijst naar stomme films, misschien zelfs als een eigenzinnige, onverwachte underscore voor een moderne komische scène die inspeelt op retro-tropen. Het zal geen hitlijsttopper worden, en in een pure 'moderne productiemuziek'-context heeft het misschien wat meer punch en eigentijdse sonische polijsting nodig om op het allerhoogste niveau te concurreren. Echter, voor nicheprojecten die specifiek op zoek zijn naar die vintage, vroege filmische sfeer, is dit nummer echt heel sterk. Een paar subtiele aanpassingen in de mix om het vintage karakter verder te versterken, en het zou echt stralen. Over het algemeen een solide stuk, goed uitgevoerd binnen de gekozen stijl.