Disturbing Sounds 2 [for your neighbors] by Sascha Ende

Hit or Miss? Arti’s Review

Vanaf het begin maakt dit nummer een sterk statement. Het doet zijn suggestieve titel zeker eer aan; het is meteen verontrustend en trekt je in een sonische ruimte die… nou ja, verontrustend is. De algehele sfeer is intens industrieel en experimenteel, sterk leunend op sound design. Denk minder aan traditionele melodische structuren en meer aan een textuurrijk, atmosferisch stuk. Compositioneel is het opgebouwd rond lagen van korrelige, vervormde synths en ritmische pulsen die een voelbaar gevoel van spanning creëren. De arrangement is effectief in zijn eenvoud; het is niet overdreven complex, maar elk element dient om het algehele gevoel van onbehagen te versterken. Qua productie is het geluidsontwerp duidelijk de ster hier. Er is veel aandacht voor detail in het vervaardigen van deze harde, metaalachtige en glitchy texturen. De mix geeft prioriteit aan impact en rauwheid boven ongerepte helderheid, wat in dit geval in zijn voordeel werkt om de verontrustende aard te versterken. De mastering zou echter kunnen profiteren van een beetje meer verfijning om ervoor te zorgen dat het goed vertaalt op verschillende afspeelsystemen – gewoon om de lage tonen iets strakker te maken en te voorkomen dat het in bepaalde gebieden modderig wordt. Emotioneel gezien raakt het de juiste snaar om een gevoel van angst en spanning te creëren. Het is geen nummer voor feelgood-momenten, maar het blinkt uit in het oproepen van een donkere, onrustige sfeer. Voor mediaprojecten is de bruikbaarheid vrij specifiek, maar potentieel zeer sterk. Het is op maat gemaakt voor horrorfilms, spannende thrillers en donkere videogame-omgevingen. Stel je voor dat dit een gespannen scène in een cyberpunk-dystopie of een psychologisch horrorspel onderstreept – het zou ongelooflijk effectief zijn. Het zou ook een niche kunnen vinden in podcasts die zich richten op true crime of het paranormale, en een huiveringwekkende intro of achtergrondelement toevoegen. Vergeleken met de industriestandaard productiemuziek is het misschien wat meer niche en minder breed toepasbaar dan sommige bibliotheektracks. Het is niet gericht op mainstream aantrekkingskracht, en dat is prima – het creëert zijn eigen ruimte. Om het verder naar industriële excellentie te duwen, zou wat meer variatie in het arrangement nuttig kunnen zijn. Misschien subtiele verschuivingen in textuur of ritmische patronen introduceren om de betrokkenheid van de luisteraar gedurende langere sequenties te behouden. En hoewel de rauwe, lo-fi esthetiek opzettelijk en effectief is, zou het ervoor zorgen dat de belangrijkste sonische elementen zo gepolijst mogelijk zijn binnen die stijl, de algehele productiewaarde verhogen. Zie het zo: behoud het gruis, maar verfijn het vuil, als dat logisch is. Over het algemeen is het een meeslepend en echt verontrustend stuk, zeer geschikt voor specifieke media-toepassingen waar een echt onrustig sonisch landschap gewenst is. Met een paar kleine aanpassingen in de mix en arrangement zou het nog impactvoller kunnen zijn en klaar voor professionele sync-licenties.