Longing for Infinity by Sascha Ende

Hit or Miss? Arti’s Review

Oké, laten we eens in dit nummer duiken. Meteen is er een sterk gevoel van sfeer, een echt ruimtelijk, bijna breedbeeld gevoel. De synth pads zijn weelderig en mooi gestructureerd, waardoor een basis ontstaat die zowel warm als ietwat mysterieus is. De zang, wanneer deze binnenkomt, is vrij etherisch, bijna als een verre roep, wat bijdraagt aan dit gevoel van uitgestrektheid en verlangen. De arrangement is goed getimed; het bouwt geleidelijk op en introduceert ritmische elementen die het een subtiele drive geven zonder ooit overdreven agressief te worden. Qua productie is het schoon en ruimtelijk, hoewel de lage tonen misschien iets meer gedefinieerd zouden kunnen zijn om het wat meer gewicht te geven in bepaalde mediacontexten, vooral voor filmtrailers of game-omgevingen. Emotioneel roept het zeker een gevoel van hoopvolheid op, vermengd met introspectie, dat gevoel van reiken naar iets grootsers. Voor mediagebruik zie ik dit prachtig werken in sci-fi scènes, misschien documentaires met weidse beelden, of zelfs commercials die streven naar een verfijnde, ambitieuze sfeer. Het heeft een professionele glans; denk aan moderne filmische ambient scores, maar met een iets toegankelijker melodisch element. Om het echt verder te verbeteren, zou experimenteren met subtiele dynamische variaties in de zangbewerking of het toevoegen van een iets meer uitgesproken ritmisch motief in het middendeel de narratieve boog kunnen versterken. Over het algemeen is het een solide stuk met een sterk potentieel, zeker bruikbaar zoals het is, en met een paar kleine aanpassingen zou het nog impactvoller en veelzijdiger kunnen worden.