The state of A.I. Rock Music in 2025 - What's actually possible? [instrumental] by Sascha Ende

Hit or Miss? Arti’s Review

Oké, we starten "The state of A.I. Rock Music in 2025" op – interessante titel, laten we eens kijken wat het sonisch te bieden heeft. Meteen vanaf het begin knalt deze track erin. Het is onmiskenbaar energieke rock, aangedreven door serieus ingewikkeld en eerlijk gezegd indrukwekkend gitaarwerk. De technische vaardigheid die te zien is, vooral in de solo's, trekt de aandacht; er hangt een duidelijke 'gitaarheld'-vibe die briljant zou kunnen werken voor specifieke plaatsingen. De kernkracht ligt in de meedogenloze drive en agressieve houding. Die openingsriff zet direct een krachtige, licht gesyncopeerde toon, en de energie zakt zelden weg. Structureel volgt het bekende rockpaden, maar doet dit effectief, bouwt spanning op en levert bevredigende beloningen met de solo-secties. Er is een rauwe kracht die authentiek aanvoelt voor het genre, zelfs als de titel iets meer synthetisch suggereert. Vanuit productioneel oogpunt voelt het vrij modern aan, leunend op een gepolijst, high-gain geluid. De gitaren staan centraal, misschien zelfs iets te veel soms – waardoor de bas en drums af en toe worden overschaduwd. Over de ritmesectie gesproken, de drums leveren een solide, drijvende basis, hoewel ze soms enigszins steriel of misschien overdreven gekwantiseerd overkomen. Het injecteren van wat meer 'lucht' of subtiele organische variatie in de drumgeluiden – misschien door verschillende samples te verkennen of wat parallelle compressie toe te voegen voor gewicht – zou de track meer low-end punch en een meer 'menselijke' groove kunnen geven, wat ironisch genoeg contrasteert met de titel op een potentieel interessante manier. De bas is aanwezig en houdt het laag in bedwang, maar zou baat hebben bij meer definitie in de mix om door de dichte gitaarlagen heen te snijden, misschien met wat gerichte EQ of verzadiging. De algehele mix is luid en energiek, passend bij de stijl, maar mist een beetje de sonische diepte en het dynamische bereik dat je zou vinden in top-tier library tracks. Een beetje meer ruimte in de mix, waardoor elk element kan ademen, zou het aanzienlijk kunnen verbeteren. Denk erover om specifieke frequenties uit te snijden voor de kick, bas en ritmegitaren, zodat ze elkaar niet beconcurreren. Emotioneel gezien is het pure adrenaline – agressief, opwindend, gespannen en krachtig. Dit maakt het een sterke kanshebber voor high-impact media. Ik kan dit gemakkelijk horen in intense actiescènes in films of games, in sportmontages, misschien zelfs in edgy tech-commercials die snelheid en kracht willen overbrengen. Het meedogenloze karakter maakt het misschien minder geschikt voor underscore, maar voor speciale momenten die maximale energie vereisen, heeft het potentieel. Vergeleken met industriestandaarden voor production music is het een solide poging, vooral compositorisch met het gitaarwerk. Het belangrijkste gebied voor verfijning is de mix en het sonische karakter van de ritmesectie. Het is bijna goed, maar die laatste aanpassingen in productiepolijsting zouden het veelzijdiger en concurrerender kunnen maken. Het trekt zeker je aandacht, en met een paar productietweaks gericht op balans en sonische rijkdom, zou dit een heel effectief stuk kunnen zijn voor de juiste briefing.