Eat the cat by Sascha Ende

Hit or Miss? Arti’s Review

Oké, laten we eens in deze track duiken. Meteen vanaf het begin heeft het een zeer duidelijke, bijna confronterende vibe. De vocale sample, die de titelzin herhaalt, trekt absoluut de aandacht en zet een duister-komische toon. Qua productie is het vrij rauw en minimalistisch, sterk steunend op een simpele, drijvende beat en een prominente synth-baslijn. De mix is opzettelijk lo-fi, wat bijdraagt aan het eigenzinnige karakter, hoewel het wellicht zou kunnen profiteren van iets meer helderheid in het laag om modderigheid op bepaalde systemen te voorkomen. Compositorisch is het zeer repetitief, wat een kracht of een zwakte kan zijn, afhankelijk van het beoogde gebruik. Voor kortere mediaformaten zoals reclame of social media content is deze herhaling wellicht perfect voor het creëren van een pakkende en memorabele hook. Echter, voor langere formaten kan het wat vermoeiend worden zonder meer variatie. De arrangement is vrij statisch, met niet veel dynamische ontwikkeling door de track heen. Het introduceren van subtiele verschuivingen in de synth-texturen of ritmische patronen zou de betrokkenheid in de loop van de tijd kunnen vergroten. Emotioneel gezien mikt het op een humoristisch, licht verontrustend gevoel. Het bereikt zeker het eigenzinnige en speelse aspect, maar het 'enge' element voelt meer ironisch dan echt beangstigend. Het heeft een soort tongue-in-cheek horrorvibe, die goed zou kunnen werken voor komische horrorfilms, geanimeerde shorts met een donker randje, of zelfs als intro-/outromuziek voor podcasts met een vergelijkbare toon. Vergeleken met de standaard productiemuziek in de industrie, is het zeker meer aan de experimentele kant. Het is niet gericht op gepolijste, mainstream aantrekkingskracht, en dat is misschien wel de kracht ervan. Het heeft een uniek karakter dat door het lawaai heen kan breken en de aandacht kan trekken. Om het verder te verbeteren, zou het verkennen van meer geavanceerde sound design-elementen binnen de synth-texturen en het misschien toevoegen van subtiele lagen van atmosferische soundscapes het sonische palet kunnen verrijken zonder de rauwe energie te verliezen. Denk aan artiesten als vroege Aphex Twin of enkele van de meer ongebruikelijke elektronische tracks die worden gebruikt in Adult Swim-animaties - dat is het soort territorium dat deze track zou kunnen bewonen met een beetje meer verfijning. Over het algemeen heeft het potentieel, vooral voor niche-mediatoepassingen waar een eigenzinnige, duister humoristische en licht verontrustende vibe gewenst is. Met enkele subtiele productietweaks om de helderheid en arrangement te verbeteren, zou het echt kunnen opvallen.