Rooftop Solitude by Sascha Ende

Hit or Miss? Arti’s Review

Ten utwór od razu wprowadza nastrój, wciągając słuchacza w przestrzenną, niemal filmową przestrzeń dźwiękową. Jego główną siłą są atmosferyczne pady syntezatorowe – ciepłe i zachęcające, tworzące naprawdę przyjemne poczucie głębi i faktury. Subtelna, lo-fi perkusja dodaje delikatnego pulsu, nie narzucając się, co idealnie sprawdza się w utrzymaniu relaksującej atmosfery. Zdecydowanie ma w sobie coś kontemplacyjnego, jakby patrzyło się nocą na panoramę miasta. W przypadku muzyki produkcyjnej tego rodzaju subtelny emocjonalny rezonans jest bardzo cenny. Pomyśl o scenach wymagających odrobiny introspekcji, być może ujęciach dronowych krajobrazów miejskich, a nawet jako podkład do przemyślanego wstępu podcastu. Miks jest czysty, choć być może odrobina większa szerokość w obrazie stereo mogłaby jeszcze bardziej podkreślić przestronność. Ponadto, eksploracja subtelnych wariacji w teksturach syntezatorowych w całym utworze mogłaby zapobiec wrażeniu zbyt dużej statyczności w jego trakcie. Już teraz jest na dobrym, profesjonalnym poziomie, ale tylko kilka niuansowych poprawek mogłoby naprawdę podnieść jego wpływ i poszerzyć jego atrakcyjność dla różnorodnych projektów medialnych. Wpasowuje się komfortowo w standardy branżowe dla muzyki ambient i chill electronic, a po dalszym rozwoju może stać się prawdziwym utworem „go-to” dla projektów potrzebujących odrobiny miejskiego spokoju.