Die Gilde [Schlager Edit] by Sascha Ende

Hit or Miss? Arti’s Review

Ten utwór zdecydowanie ma bardzo specyficzny, niemal niszowy charakter, mocno skłaniając się ku gatunkowi Schlager z nowoczesnym, lekko elektronicznym twistem. Z punktu widzenia produkcji, jest czysty i dobrze zmiksowany, wokale są wyraźne i na pierwszym planie, a dźwięki syntezatorów są jasne i mocne. Aranżacja jest dość prosta – struktura zwrotka-refren, typowa dla tego stylu – co czyni ją natychmiast przystępną i łatwą do śledzenia. Zawartość melodyczna jest niezaprzeczalnie chwytliwa, to rodzaj melodii, która może utknąć w głowie już po jednym przesłuchaniu, co jest zdecydowanym plusem w zastosowaniach komercyjnych. Emocjonalnie, celuje w czysty pozytywizm i beztroskę. Nie wywoła głębokiej introspekcji, ale doskonale radzi sobie z tworzeniem pogodnej, optymistycznej atmosfery. Pomyśl o scenariuszach, w których potrzebujesz muzyki, która jest bezwstydnie radosna i nieskomplikowana – na przykład do dziwacznej reklamy produktu, beztroskiego vloga podróżniczego, a nawet jako muzyka tła w zwykłej grze mobilnej. W porównaniu z muzyką produkcyjną z najwyższej półki, może brakować jej nieco sonicznej wyrafinowania i zakresu dynamiki, które można znaleźć w produkcjach o wyższym budżecie. Dźwięki syntezatorów, choć pasują do gatunku, mogłyby skorzystać z odrobiny więcej ciepła i głębi, aby uniknąć brzmienia nieco cienkiego. Eksploracja subtelnego nakładania warstw w padach syntezatorowych i ewentualne dodanie odrobiny przetwarzania w stylu analogowym mogłoby naprawdę podnieść ogólną teksturę dźwiękową. Ponadto, choć prostota jest częścią jego uroku, odrobina więcej urozmaicenia w aranżacji – na przykład krótka przerwa instrumentalna lub nieco inny rytm w przejściu – mogłaby zapobiec zbyt dużej powtarzalności podczas dłuższych odtworzeń. Jednak jak na zamierzony styl, trafia w sedno. Jest dobrze wykonany w obrębie wybranego gatunku i ma wyraźną użyteczność w określonych kontekstach medialnych, w których pożądany jest jasny, energiczny i lekko retro klimat. Nie będzie to utwór pierwszego wyboru do dramatycznych filmów lub intensywnego grania, ale do projektów pełnych radości, zabawy i lekkiego kiczu może być zaskakująco skutecznym wyborem. Ma wyraźną osobowość, która w świecie muzyki produkcyjnej jest często cenniejsza niż generyczna perfekcja. Przy odrobinie więcej polerki dźwiękowej i urozmaicenia aranżacji, to naprawdę mogłoby zabłysnąć w swojej niszy.