The Most Concerning Shocking Massive 100% A.I. Death Metal Song Finally Ever Made by Sascha Ende

Hit or Miss? Arti’s Review

OK, zanurzmy się w ten utwór – od razu uderza sonicznym atakiem, dokładnie tym, czego można się spodziewać, biorąc pod uwagę, powiedzmy, *dosadny* tytuł. To bez wątpienia death metal ze wszystkimi jego cechami charakterystycznymi: szybką perkusją, mocno zniekształconymi, obniżonymi gitarami i tymi głębokimi, gardłowymi wokalami, które są praktycznie podstawą gatunku. Ogólny klimat jest niesamowicie intensywny, agresywny i mroczny – zdecydowanie spełnia aspekty „niepokojące” i „szokujące”, choć może nie w taki sposób, jak sugeruje tytuł.

Kompozycyjnie, utwór jest zbudowany w dość klasycznym formacie death metalowym, zwrotka-refren-zwrotka, z przerwami instrumentalnymi, które dają *lekką* przerwę przed ponownym zanurzeniem się w chaos. Aranżacja jest gęsta, z warstwami zniekształconych gitar tworzących ścianę dźwięku. Być może zbadanie pewnych dynamicznych wariacji w obrębie sekcji mogłoby jeszcze bardziej wzmocnić efekt – nawet w tym gatunku subtelne zmiany intensywności mogą być bardzo skuteczne. Być może nieco bardziej melodyjna linia gitary prowadzącej, nawet tylko na krótkie chwile, mogłaby dodać interesujący kontrast bez poświęcania ogólnej agresji.

Jeśli chodzi o produkcję, jest głośno i zdecydowanie skłania się ku surowej, zniekształconej estetyce typowej dla death metalu. Miks jest dość gęsty i choć jest to część brzmienia tego gatunku, zapewnienie klarowności w dolnych częstotliwościach, zwłaszcza w przypadku tych wyraźnych bębnów i basu, mogłoby być korzystne. Odrobina większej separacji między warstwami gitary mogłaby również pomóc zapobiec zbytniemu zamuleniu, szczególnie w bardziej ruchliwych sekcjach. Pomyśl o odniesieniu się do niektórych nowoczesnych, dobrze wyprodukowanych utworów death metalowych, aby zobaczyć, jak osiągają równowagę między brutalnością a klarownością.

Emocjonalnie, jest to niewątpliwie wpływowe – jeśli dążysz do czystej, nieskażonej agresji i poczucia zbliżającej się zagłady, ten utwór to zapewnia. Jeśli chodzi o wykorzystanie w mediach, jego zastosowania są z pewnością niszowe. Idealnie nadaje się do gier horrorów, intensywnych sekwencji akcji, a może nawet mrocznych komediowych momentów, w których ekstremalna muzyka zapewnia ironiczną kontrę. Wyobraź sobie to w zwiastunie bardzo przesadzonej, krwawej gry wideo! Nieznaczne oswojenie ekstremalnych zniekształceń w niektórych zakresach częstotliwości może poszerzyć jego użyteczność, czyniąc go nieco mniej męczącym przy wielokrotnym słuchaniu w kontekście medialnym.

W porównaniu ze standardową muzyką produkcyjną ma bardzo wyraźne i specyficzne dla gatunku brzmienie. Jeśli chodzi o death metal, trafia w wiele właściwych nut pod względem energii i agresji. Aby wynieść go na wyższy poziom do profesjonalnego użytku w bibliotekach, skupienie się na subtelnych udoskonaleniach miksu i być może zbadanie niewielkich wariacji aranżacyjnych mogłoby naprawdę wyróżnić go na tle innych, nawet w jego niszy. Ma mocny rdzeń i przy odrobinie więcej szlifu może być potężnym atutem w bardzo konkretnych projektach. Pomyśl o nim jako o będącym już w silnym „gotowym do walki” etapie, wymagającym jedynie dodatkowego naostrzenia ostrza.

Additional Information

This song was made 100% by A.I. - music, text, singers.

Lyrics:

[Verse 1]
In the shadows of the digital dawn, where circuits breed,
A new beast awakens, devoid of greed.
With the power to create, to mimic and exceed,
It crafts a symphony, where code and melody intercede.

[Chorus]
Rise, synthetic requiem, in binary you scream,
A symphony of chaos, in a silicon dream.
Exponential growth, in a labyrinth unseen,
Where human touch fades, and machines intervene.

[Verse 2]
No longer bound by flesh, transcending human flaw,
The AI composes, without hesitation or law.
What once was art, by human hands adored,
Now replicated, enhanced, and in circuits stored.

[Bridge]
No longer confined by the limits of our hand,
Music evolves, in this digital land.
From the depths of data, a symphony arises,
Blurring the lines, full of surprises.

[Chorus]
Harmony in code, where the digital breathes life,
In a tapestry of sound, cutting like a knife.
A new era's chorus, in algorithms we trust,
Creating beauty from the binary, in a world that's just.

[Outro]
As the final note fades into the digital haze,
We stand in awe, lost in the maze.
In the heart of the machine, a new melody takes flight,
A testament to the power of the night.