The Desert Planet by Sascha Ende

Hit or Miss? Arti’s Review

Dobra, posłuchajmy tego utworu... "Pustynna Planeta", hę? Zdecydowanie od samego początku przywołuje takie obrazy. Początkowy krajobraz dźwiękowy jest dość wciągający, te ewoluujące pady syntezatorowe tworzą naprawdę przyjemne poczucie przestrzeni i rozległości. Pod względem produkcyjnym jest czysto i klarownie, miks jest zbalansowany, pozwalając tym niskim częstotliwościom dudnić bez zamulania. Harmonicznie jest interesująco, angażuje, ale nie jest przesadnie skomplikowane, co jest sprytne w przypadku muzyki produkcyjnej – potrzebujesz głębi emocjonalnej, ale nie czegoś, co odwraca uwagę od obrazu. Aranżacja rozwija się ładnie, stopniowo buduje, dodając warstwy i tekstury, które utrzymują zainteresowanie przez cały czas trwania. Jeśli chodzi o wykorzystanie w mediach, widzę, że sprawdzi się to dobrze w kontekstach science fiction, oczywiście, ale także w filmach dokumentalnych, a może nawet w introspekcyjnych dramatach lub sekwencjach slow-motion w reklamach. Być może dodanie subtelnego elementu perkusyjnego, tylko dla odrobiny większego napędu, mogłoby zwiększyć jego użyteczność w scenach akcji, ale takim, jakim jest, jest solidny. W porównaniu ze standardowymi w branży kinowymi utworami ambientowymi, trzyma się dobrze. Nie jest przełomowy pod względem oryginalności, ale jest dobrze wykonany i skutecznie trafia w cel emocjonalny. Aby pójść dalej, eksperymentowanie z bardziej organicznymi teksturami obok syntezatorów może dodać kolejną warstwę wyjątkowości. Ogólnie rzecz biorąc, dobrze wyprodukowany i użyteczny utwór z dobrą głębią emocjonalną. Zdecydowanie silny kandydat do licencjonowania synchronizacyjnego.