Cinematic Emotions 3 - Horror by Sascha Ende

Hit or Miss? Arti’s Review

Dobrze, posłuchajmy tego utworu. Początkowe wrażenie zdecydowanie trafia w sedno gatunku horroru. Od samego początku buduje poczucie grozy za pomocą tych przeciągłych, ewoluujących padów syntezatorowych. W intro dobrze wykorzystano przestrzeń; wydaje się ona rozległa i pusta, co skutecznie buduje napięcie. Kompozycja jest prosta strukturalnie, ale efektywna - chodzi o tworzenie i podtrzymywanie nastroju, a nie o złożony rozwój melodyczny, co często jest dokładnie tym, czego potrzeba w muzyce produkcyjnej tego typu. Aranżacja stopniowo nakłada kolejne elementy, a pojawienie się perkusji około 01:05 jest dobrze wyważone i dodaje znaczącej wagi i napędu.

Od strony produkcyjnej, miks jest generalnie czysty, chociaż niskie tony mogłyby być nieco bardziej zwarte, aby uniknąć zamulenia na większych systemach, zwłaszcza gdy wchodzi perkusja. Wybór dźwięków jest odpowiedni dla tego gatunku - mamy klasyczne tekstury smyczkowe w stylu horrorów i niepokojące barwy syntezatorów. Być może eksploracja bardziej ziarnistych tekstur syntezatorowych lub subtelnych elementów atonalnych mogłaby jeszcze bardziej wzmocnić niepokojący charakter i dodać unikalny odcisk dźwiękowy. Pomyśl o nałożeniu bardzo cichych, przetworzonych dźwięków - rzeczy, które są prawie podprogowe, tylko po to, by dodać dodatkową warstwę niepokoju dla uważnych słuchaczy.

Emocjonalnie, trafia w punkt z napięciem i strachem. Zdecydowanie nadaje się do wykorzystania w zwiastunach horrorów, podkładach muzycznych do gier, a nawet w intrach podcastów, gdzie chcesz stworzyć poczucie złych przeczuć. Dla szerszego zastosowania rozważ stworzenie nieco mniej intensywnej wersji - być może usunięcie niektórych bardziej agresywnych elementów perkusyjnych lub wysokich częstotliwości smyczkowych - co mogłoby uczynić ją odpowiednią dla dram pełnych napięcia, a nawet mroczniejszych scenariuszy science fiction.

W porównaniu ze standardami branżowymi, jest solidny. Mieści się w sferze profesjonalnej muzyki produkcyjnej. Dla dalszego udoskonalenia sugerowałbym eksperymentowanie z zakresem dynamiki - być może ustawienie cichszych partii jeszcze ciszej, aby naprawdę zmaksymalizować uderzenie, gdy sytuacja się rozkręci. Rozważ także obrazowanie stereo; chociaż jest szerokie, zabawa z bardziej szczegółowym panoramowaniem lub subtelnymi efektami przestrzennymi mogłaby dodać głębi i zainteresowania, nie odwracając uwagi od ogólnego nastroju. Ogólnie rzecz biorąc, dobrze wykonany utwór, który skutecznie realizuje swój zamierzony gatunek. Z kilkoma drobnymi poprawkami mógłby naprawdę wyróżnić się jeszcze bardziej w zatłoczonej bibliotece.