Silent Movie 34 by Sascha Ende

Hit or Miss? Arti’s Review

To naprawdę uroczy utwór fortepianowy, natychmiast przywodzący na myśl epokę, którą sugeruje jego tytuł. Wykonanie jest czyste i ekspresyjne, a jakość nagrania fortepianu jest bardzo dobra – ma ono cudowne ciepło i klarowność, które idealnie pasują do tego stylu. Sama melodia jest dość zapadająca w pamięć i posiada delikatną melancholię, która mogłaby pięknie sprawdzić się w różnych mediach. Do projektów wymagających odrobiny klasycznej elegancji lub nieco tęsknej, nostalgicznej atmosfery, ten utwór jest solidnym wyborem. Jego aranżacja nie jest przesadnie skomplikowana, co jest w rzeczywistości zaletą w muzyce produkcyjnej, czyniąc go adaptowalnym i nienarzucającym się tam, gdzie jest to potrzebne. Być może dodanie odrobiny bardzo subtelnego, odpowiedniego dla epoki pogłosu mogłoby jeszcze bardziej wzmocnić klimat vintage, ale szczerze mówiąc, dobrze brzmi tak, jak jest. Pod względem użyteczności pomyśl o historycznych filmach dokumentalnych, przejmujących momentach w dramatach, a nawet wyrafinowanej reklamie, która dąży do ponadczasowego klimatu. Może to nie jest przebojowy utwór akcji, ale do zamierzonego celu i stylu jest bardzo skuteczny i dobrze wykonany. Wypada korzystnie w porównaniu z wieloma standardowymi utworami fortepianowymi w branży, oferując autentyczną i szczerą jakość, bez brzmienia przesadnie sentymentalnego lub banalnego. To utwór, który opowiada historię bez słów, i to właśnie powinna robić dobra muzyka produkcyjna.