Silent Movie 75 by Sascha Ende

Hit or Miss? Arti’s Review

Posłuchajmy tego utworu. Od razu czuć klimat: jesteśmy na terytorium klasycznego filmu. Zdecydowanie czuć ducha "starego Hollywood", przede wszystkim za sprawą fortepianu i lekko wyciszonych, niemal vintage'owych instrumentów dętych drewnianych - klarnetu, może odrobiny fagotu? Sama kompozycja jest całkiem urocza; melodia jest prosta, ale skuteczna, wywołując uczucie delikatnej melancholii i refleksji. Harmonicznie jest dość prosta, co dobrze pasuje do tego stylu. Aranżacja jest przejrzysta, pozwalając każdemu instrumentowi oddychać. Fortepian wiedzie prym, a instrumenty dęte drewniane stanowią ładny kolorystyczny kontrapunkt, zwłaszcza te małe fragmenty melodyczne, które wplatają się tu i ówdzie. Subtelna perkusja jest obecna, wystarczająca, by podtrzymywać rytm, ale nie jest natarczywa - być może miotełki na werblu lub bardzo miękkie pałeczki.

Od strony produkcyjnej brzmi całkiem dobrze. Miks jest zbalansowany i ogólnie jest ciepło. Doceniam, że nie jest przesadnie dopracowany; zachowuje lekko organiczną, niemal lekko lo-fi jakość, która w rzeczywistości wzmacnia estetykę vintage. Być może odrobina większej uwagi poświęcona częstotliwościom niskim mogłaby dodać nieco więcej głębi - fortepian w dolnym rejestrze mógłby być nieco bogatszy. Ponadto, chociaż lekko wyciszone brzmienie instrumentów dętych drewnianych jest zamierzone i pasujące, zapewnienie im dobrej prezencji w miksie, bez zagubienia ich, mogłoby być korzystne. Może odrobina subtelnego pogłosu, aby dać im trochę więcej przestrzeni i powietrza.

Emocjonalnie zdecydowanie trafia w sedno, jeśli chodzi o refleksyjny, lekko smutny, ale i piękny nastrój. Nie jest przesadnie dramatyczny, co jest zaletą - chodzi bardziej o delikatną introspekcję. W przypadku wykorzystania w mediach widzę to bardzo dobrze w dramatach historycznych, oczywiście we wszystkim, co rozgrywa się w erze kina niemego lub krótko po niej. Byłoby również świetne do scen, które potrzebują odrobiny nostalgicznej ciepła, może sekwencji retrospekcji lub chwil cichej kontemplacji. Mogłoby nawet sprawdzić się w niektórych rodzajach reklamy, być może dla marek dążących do klasycznego, ponadczasowego wizerunku. W przypadku gier, być może w niezależnej grze narracyjnej z przejmującą fabułą.

W porównaniu ze standardową muzyką produkcyjną w branży, zdecydowanie plasuje się w dobrym przedziale. Jest dobrze skomponowany i wyprodukowany, a intencja emocjonalna jest jasna. Aby naprawdę przenieść go na wyższy poziom, wystarczy kilka drobnych poprawek w zakresie niskich tonów i obecności instrumentów dętych drewnianych. Ponadto, zbadanie subtelnych wariacji dynamicznych w aranżacji - delikatne narastanie tu i ówdzie lub chwila jeszcze cichszej intymności - mogłoby dodać kolejną warstwę wyrafinowania. Ale ogólnie rzecz biorąc, jest to solidny, użyteczny utwór z wyraźnym i atrakcyjnym smakiem vintage. Ma charakter, a tego właśnie się chce w muzyce produkcyjnej - czegoś, co nie jest tylko tapetą, ale rzeczywiście wzbogaca opowiadanie historii. Przy odrobinie dopracowania może to być prawdziwa perełka dla bibliotek.