Cinematic Desert 3 by Sascha Ende

Hit or Miss? Arti’s Review

Dobra, posłuchajmy tego... 'Cinematic Desert 3'. Okej, pierwsze wrażenie jest zdecydowanie atmosferyczne. To przestrzeń do oddychania, prawda? Podstawowy dźwięk to ten ewokujący instrument dęty – prawie jak duduk lub shakuhachi, coś o tej oddechowej, organicznej jakości. Natychmiast maluje obraz, a 'pustynia' zdecydowanie przychodzi na myśl. Aranżacja jest dość skąpa, co działa na jej korzyść, tworząc poczucie ogromu i izolacji. Harmonicznie jest dość statyczna, polegając bardziej na teksturze i barwie, aby ewoluować, co jest sprytnym posunięciem dla tego stylu. Od strony produkcyjnej jest czysto, może trochę sucho w pogłosie – co znowu pasuje do klimatu pustynnego – ale może odrobina subtelniejszego ambientu mogłaby dodać odrobinę głębi bez utraty tego suchego charakteru. Emocjonalnie jest intrygujące. Jest poczucie tajemnicy i może odrobina melancholii, ale jest bardziej kontemplacyjne niż otwarcie smutne. Do użytku w mediach widzę, że to pięknie sprawdzi się w dokumentach, treściach podróżniczych, a może nawet w grze do eksploracji lub cichszych momentów. Myśląc o standardach branżowych, paleta dźwiękowa jest unikalna i interesująca, zdecydowanie nie szablonowa. Aby ją jeszcze bardziej podnieść, eksperymentowanie z subtelnym nakładaniem podobnych instrumentów lub nawet delikatną, teksturalną perkusją mogłoby dodać odrobinę więcej dynamicznego zainteresowania w miarę postępu. Ogólnie rzecz biorąc, jest to solidny utwór, dobrze wykonany w swojej prostocie i ewokującej atmosferze. Z niewielkim dostrojeniem w miksie w celu zwiększenia głębi, naprawdę mógłby wyróżnić się w katalogach bibliotecznych. Ma wyraźny charakter, który jest złotem w muzyce produkcyjnej.