Lion Queen Soundtrack - The desert wandering by Sascha Ende

Hit or Miss? Arti’s Review

Ten utwór od razu maluje żywy obraz, prawda? Początkowa atmosfera jest dość urzekająca – te miękkie, ewoluujące pady i delikatne melodie przypominające instrumenty dęte drewniane tworzą naprawdę przyjemne poczucie przestrzeni i być może nutkę tajemnicy. Wydaje się, że obserwujemy rozległy, otwarty krajobraz, być może o świcie lub zmierzchu. Kompozycja jest dobrze skonstruowana; rozwija się powoli, co jest doceniane w tego rodzaju gatunku filmowym. Aranżacja skutecznie buduje napięcie i głębię emocjonalną. Użycie czegoś, co brzmi jak instrumentacja w stylu etnicznego fletu, dodaje unikalnego smaku, sugerując być może odległe, egzotyczne otoczenie. W miarę postępu utworu subtelne elementy perkusyjne są wprowadzane gustownie, dodając delikatny rytmiczny puls, nie przytłaczając delikatnej atmosfery ustalonej wcześniej. Smyczki, które pojawiają się później, wnoszą mile widziane ciepło i splendor, podnosząc stawkę emocjonalną. Dynamiczne narastanie w kierunku drugiej połowy jest dobrze wykonane, tworząc poczucie rosnącej dynamiki i dramatyzmu, kulminując w potężnym, choć krótkim, kulminacyjnym punkcie przed powrotem do bardziej stonowanego stanu. Z punktu widzenia produkcji utwór jest kompetentnie zmiksowany, z przyzwoitym obrazem stereo i separacją instrumentów. Jednak, aby naprawdę konkurować w najwyższej klasie bibliotek muzyki produkcyjnej, odrobina więcej polerki na etapie masteringu mogłaby być korzystna – być może nieco więcej klarowności w niskich średnich częstotliwościach, aby nadać perkusji i niższym smyczkom nieco więcej wagi i prezencji. Ponadto, chociaż atmosfera jest mocna, eksploracja subtelnych elementów sound designu – być może kilku teksturalnych warstw lub ewoluujących padów syntezatorowych w tle – mogłaby jeszcze bardziej poprawić jakość immersji i uczynić go jeszcze bardziej interesującym dźwiękowo dla powtarzalnych odsłuchów w projektach medialnych. Emocjonalnie skutecznie przekazuje poczucie introspekcji, być może odrobinę melancholii, ale także cichej siły i odporności. Zdecydowanie nadaje się do wykorzystania w różnych kontekstach – filmy przyrodnicze są oczywiste, ale także potencjalnie do dramatycznych scen w filmach, ścieżek dźwiękowych do gier przygodowych, a nawet jako tło do introspektywnych segmentów podcastów. Po kilku drobnych poprawkach w ostatecznym miksie i masteringu oraz być może dodaniu subtelnych tekstur dźwiękowych, ten utwór naprawdę mógłby zabłysnąć i stać się wysoce licencjonowanym utworem. Już posiada mocny fundament i wyraźną, sugestywną tożsamość.