Silent Movie 109 by Sascha Ende

Hit or Miss? Arti’s Review

Ten instrumentalny utwór natychmiast przywołuje obrazy klasycznego kina, a konkretnie epoki kina niemego. Ma wspaniale nostalgiczną i figlarną atmosferę, opierającą się w dużej mierze na zespole prowadzonym przez instrumenty dęte blaszane, który wydaje się autentyczny dla tamtej epoki. Aranżacja jest dość prosta, co w rzeczywistości jest tutaj zaletą – jest przejrzysta i pozwala melodii błyszczeć. Instrumentacja jest dobrze dobrana; trąbki, puzony i to, co brzmi jak saksofon, tworzą jasną i nieco komediową barwę. Sekcja rytmiczna utrzymuje wszystko w ruchu, nie będąc przy tym zbyt natarczywą, zachowując lekkie i zwiewne uczucie. Pod względem produkcyjnym brzmi celowo trochę „vintage”, co idealnie pasuje do tego stylu. Miks jest wystarczająco czysty, choć odrobina definicji w dolnych rejestrach mogłaby dodać trochę więcej wagi, nie poświęcając ogólnego charakteru. Emocjonalnie jest lekki i zabawny, zdecydowanie skłaniając się ku stronie humorystycznej lub kapryśnej. Do użytku medialnego ten utwór jest kopalnią złota dla wszystkiego, co wymaga retro, komediowego lub nieco staromodnego charakteru. Pomyśl o krótkich animacjach, historycznych filmach dokumentalnych z lżejszym akcentem, a nawet dziwacznych kampaniach reklamowych. Może również zaskakująco dobrze sprawdzić się w niektórych kontekstach gier wideo – być może jako muzyka tła do minigry lub przerywnika filmowego o estetyce vintage. Aby jeszcze go podnieść, być może eksperymentowanie z subtelnymi zmianami dynamiki lub dodanie krótkiej sekcji mostka mogłoby wzmocnić jego strukturę i zapobiec zbyt dużej powtarzalności przez dłuższy czas. Jednak w obecnym stanie jest to solidny i użyteczny utwór muzyki produkcyjnej, który pewnie osiąga zamierzony styl i nastrój. Porównuje się korzystnie ze standardowymi w branży utworami w stylu vintage i przy odrobinie dopracowania z łatwością znajdzie zastosowanie w różnych projektach medialnych.