A classic cartoon by Sascha Ende

Od samego otwierającego utworu fanfar na instrumentach dętych blaszanych, ten utwór natychmiast przenosi cię do świata klasycznych kreskówek. Ma w sobie cudownie figlarną i lekko psotną energię, której można oczekiwać od ścieżek dźwiękowych z złotej ery animacji. Aranżacja jest dobrze wykonana, wykorzystuje tradycyjną paletę orkiestrową - jasną blachę, zwinne instrumenty dęte drewniane i radosne smyczki - wszystko to współdziała, tworząc lekką i przewiewną atmosferę. Melodia jest chwytliwa i zapadająca w pamięć, idealnie nadaje się do wizualnego opowiadania historii. Pod względem produkcyjnym utwór jest czysty i dobrze zbalansowany. Instrumenty są wyraźne i dobrze osadzone w miksie, chociaż być może odrobina więcej pogłosu mogłaby wzmocnić ogólny kreskówkowy klimat, nadając mu nieco szerszego, bardziej teatralnego charakteru. W porównaniu do standardowej muzyki produkcyjnej, ten utwór broni się pod względem kompozycji i aranżacji. Mógłby skorzystać z subtelnych, nowoczesnych technik miksowania, aby nadać mu współczesnego charakteru, ale w obecnej formie jest bardzo użytecznym i uroczym utworem. Emocjonalnie to czysta beztroska i zabawa, co czyni go mocnym kandydatem do mediów dla dzieci, animacji, a nawet nietypowych kampanii reklamowych. Nie dąży do przełomowych innowacji, ale umiejętnie oddaje specyficzną, ukochaną estetykę dźwiękową. Dla projektów potrzebujących klasycznego, optymistycznego i humorystycznego akcentu, ten utwór jest solidnym wyborem. Kilka drobnych poprawek w miksie mogłoby go jeszcze bardziej podnieść, ale ogólnie rzecz biorąc, jest to dobrze wykonany i przyjemny utwór muzyki produkcyjnej.