Dream Of A Dream 3 by Sascha Ende

Hit or Miss? Arti’s Review

Dobra, zanurzmy się w ten utwór. Moje pierwsze wrażenie jest takie, że od razu tworzy on naprawdę przyjemną, przestrzenną atmosferę. Jest w nim wyraźna, senna jakość, jak sugeruje tytuł, a osiągnięto to dzięki pięknym, ewoluującym padom syntezatorowym i bardzo delikatnemu motywowi fortepianowemu, który doskonale wprowadza w nastrój. Wprowadzenie jest cierpliwe, pozwalając pejzażowi dźwiękowemu oddychać, co jest kluczowe dla tego rodzaju utworu. Aranżacja jest dobrze rozłożona w czasie; nie spieszy się, ale stopniowo wprowadza elementy, aby utrzymać zainteresowanie. Żeński wokal, kiedy się pojawia, jest sprytnym dotknięciem – bez słów i eteryczny, dodający do tego nieziemskiego wrażenia bez rozpraszania uwagi. Jest dobrze zmiksowany, siedzi w utworze, a nie walczy o uwagę, co jest dokładnie tym, czego chcesz w muzyce produkcyjnej. Wraz z postępem utworu wprowadzenie subtelnej perkusji, a następnie bardziej wyraźnych elementów orkiestrowych dodaje mile widzianej zmiany dynamiki. Buduje napięcie, nie stając się przy tym przesadnie pompatyczny, zachowując ten podstawowy, senny klimat. Sama produkcja jest czysta i klarowna. Miks wydaje się zbalansowany, a każdy element ma swoją przestrzeń. Być może dolne pasmo mogłoby mieć nieco większą wagę, aby nadać mu nieco więcej prezencji, zwłaszcza w późniejszych sekcjach, gdzie pojawiają się bębny, ale to drobna poprawka. Emocjonalnie trafia w sedno. Jest refleksyjny, może trochę melancholijny, ale z ukrytym poczuciem nadziei lub delikatnego zdumienia. Z łatwością widzę, jak to sprawdza się w różnych mediach. Pomyśl o introspektywnych momentach w filmach, krajobrazach gier fantasy, a nawet atmosferycznych reklamach, w których chcesz wywołać poczucie spokoju i piękna. Do filmów dokumentalnych lub podcastów, które potrzebują odrobiny elegancji i głębi emocjonalnej, to również by pasowało. W porównaniu ze standardową muzyką biblioteczną, zdecydowanie trzyma się na swoim poziomie. Jest dobrze skomponowany, dobrze wyprodukowany i ma wyraźną tożsamość emocjonalną. Aby naprawdę podnieść go jeszcze wyżej, być może eksperymentowanie z subtelnymi warstwami teksturalnymi w tle mogłoby dodać jeszcze więcej głębi. Odrobina syntezy granularnej lub bardzo subtelne, ewoluujące elementy projektowania dźwięku mogłyby wzbogacić gobelin dźwiękowy bez przytłaczania podstawowej instrumentacji. Ogólnie rzecz biorąc, jest to mocny utwór z dużym potencjałem. Ma tę kinową jakość, która jest zawsze poszukiwana, a przy kilku drobnych udoskonaleniach z łatwością mógłby stać się podstawowym utworem dla wielu projektów. Ma profesjonalny blask i autentyczny rdzeń emocjonalny, co ostatecznie wyróżnia muzykę produkcyjną.