Longing for Infinity by Sascha Ende

Hit or Miss? Arti’s Review

Okej, zanurzmy się w ten utwór. Od razu pojawia się silne poczucie atmosfery, naprawdę przestrzenne, niemal panoramiczne wrażenie. Brzmienie syntezatorów jest bujne i ładnie teksturowane, tworząc tło, które jest zarówno ciepłe, jak i nieco tajemnicze. Wokal, kiedy się pojawia, jest dość eteryczny, niemal jak odległe wołanie, co dodaje poczucia ogromu i tęsknoty. Aranżacja jest dobrze rozłożona w czasie; stopniowo narasta, wprowadzając elementy rytmiczne, które nadają jej subtelny napęd, nigdy nie stając się zbyt agresywną. Pod względem produkcji jest czysto i przestrzennie, choć być może dolne pasmo mogłoby być odrobinę bardziej zdefiniowane, aby nadać mu nieco więcej wagi w pewnych kontekstach medialnych, zwłaszcza w zwiastunach filmowych lub środowiskach gier. Emocjonalnie z pewnością wywołuje uczucie nadziei zmieszane z introspekcją, to poczucie sięgania po coś wspanialszego. Jeśli chodzi o wykorzystanie w mediach, widzę, że to doskonale sprawdzi się w scenach science fiction, być może w filmach dokumentalnych z rozległymi wizualizacjami, a nawet w reklamach, które dążą do wyrafinowanego, aspiracyjnego klimatu. Ma profesjonalny blask; pomyśl o nowoczesnych filmowych ścieżkach dźwiękowych ambientowych, ale z nieco bardziej przystępnym elementem melodycznym. Aby naprawdę podnieść go jeszcze wyżej, eksperymentowanie z subtelnymi dynamicznymi zmianami w przetwarzaniu wokalu lub dodanie nieco bardziej wyraźnego motywu rytmicznego w środkowej części mogłoby wzmocnić jego narracyjny łuk. Ogólnie rzecz biorąc, jest to solidny utwór z dużym potencjałem, zdecydowanie nadający się do użytku w obecnej postaci, a po wprowadzeniu kilku drobnych poprawek mógłby stać się jeszcze bardziej efektowny i wszechstronny.