Two Turntables And A Microphone by Sascha Ende

Hit or Miss? Arti’s Review

Dobrze, posłuchajmy tego utworu. Od razu uderza mocny, klasyczny klimat hip-hopowy. Ma w sobie tę surową energię, przypominającą złotą erę, co jest odświeżające. Produkcja jest czysta i mocna, bębny naprawdę dobrze siedzą w miksie, stanowiąc solidny kręgosłup. Partia wokalna jest pewna siebie i bezpośrednia, zdecydowanie przyciąga uwagę, co jest świetne, żeby zainteresować słuchacza. Elementy scratchingu to bardzo fajny akcent, dodający autentycznego smaku gramofonowego, co sugeruje tytuł, i jest to dobrze wykonane, nie przesadzone.

Pod względem kompozycji, utwór jest zbudowany w dość tradycyjnym formacie zwrotka-refren, co czyni go przystępnym i łatwym do zrozumienia. Aranżacja skutecznie buduje energię, szczególnie w instrumentalnych przerwach, które prezentują pracę gramofonową. Być może, eksploracja nieco bardziej dynamicznej aranżacji w sekcji bridge mogłaby go jeszcze bardziej podnieść, może subtelna zmiana instrumentacji lub bardziej wyraźny breakdown, aby stworzyć jeszcze większy kontrast przed finałowym refrenem.

Pod względem brzmieniowym, miks jest zbalansowany, a mastering jest przyzwoity jak na muzykę produkcyjną. Dół jest obecny, ale nie jest mulisty, a góra jest wyraźna. Jeśli naprawdę dążylibyśmy do brzmienia z najwyższej półki, odrobina większej szerokości w obrazie stereo, szczególnie w sekcjach instrumentalnych, mogłaby dodać trochę dodatkowego polotu i immersji. Ponadto, eksperymentowanie z subtelnym nakładaniem tekstur podczas zwrotek mogłoby dodać głębi bez zagracania miksu.

Emocjonalnie, ten utwór ląduje w pozytywnej i energicznej przestrzeni. Ma pewny siebie swagger, który sprawdziłby się naprawdę dobrze w montaży sportowych, treściach o miejskim stylu życia, a nawet w reklamach, które potrzebują zastrzyku fajnej, autentycznej energii. Pomyśl o szybkich wizualizacjach, być może modzie ulicznej, a nawet treściach motywacyjnych. Z kilkoma drobnymi poprawkami w aranżacji i być może odrobiną więcej brzmieniowego wyrafinowania w miksie, to mógłby być naprawdę mocny kandydat do licencji synchronizacyjnych. Zdecydowanie dorównuje wielu komercyjnie wydanym utworom hip-hopowym, choć dla muzyki bibliotecznej, podniesienie jakości produkcji o jeden stopień wyżej poszerzyłoby jego atrakcyjność i użyteczność w różnych projektach medialnych. Ogólnie rzecz biorąc, solidny utwór z wyraźną tożsamością i dużym potencjałem. Ma opanowane klasyczne brzmienie, teraz chodzi o dopracowanie krawędzi, aby naprawdę wyróżniał się na konkurencyjnym rynku.