Silent Movie 72 by Sascha Ende

Hit or Miss? Arti’s Review

เอาล่ะ มาลองฟังเพลงนี้กัน... 'Silent Movie 72' ทันทีที่ได้ยิน ผมรู้สึกถึงละครย้อนยุคอย่างแรงเลยนะ เข้าใจไหม? มันมีกลิ่นอายเปียโนคลาสสิกที่เศร้าเล็กน้อย ชวนให้นึกถึงโรงภาพยนตร์ยุคแรกๆ การแสดงนั้นค่อนข้างดี – ไม่ได้หวือหวาทางเทคนิค แต่มีหัวใจที่แท้จริงอยู่ในนั้น ท่วงทำนองเรียบง่าย แต่มีประสิทธิภาพในการสร้างอารมณ์โหยหาและใคร่ครวญ ในด้านฮาร์โมนี มันค่อนข้างตรงไปตรงมา ซึ่งเหมาะกับสไตล์นี้ เมื่อนึกถึงโปรดักชั่น มันค่อนข้างสะอาด เสียงเปียโนเองก็ค่อนข้างน่าฟัง อาจจะสว่างไปหน่อยในช่วงเสียงกลางสูง แต่โดยรวมแล้วมันก็ใช้ได้ดีกับเพลงนี้ มันไม่ได้พยายามที่จะขัดเกลามากเกินไป ซึ่งเป็นสิ่งที่ดีสำหรับสไตล์นี้ – มันทำให้ความรู้สึกที่เป็นกันเองและวินเทจเล็กน้อยนั้นดูสมจริง ในแง่ของการใช้งาน ผมเห็นว่ามันสามารถใช้ได้ดีในภาพยนตร์ย้อนยุค อย่างเห็นได้ชัด ลองนึกถึงฉากที่กินใจ อาจจะเป็นฉากย้อนความ หรือแม้แต่เป็นเพียงดนตรีประกอบที่ละเอียดอ่อน ในด้านการโฆษณา อาจจะใช้กับสิ่งที่เกี่ยวกับมรดกหรือมุมมองที่ชวนคิดถึง พอดแคสต์? แน่นอนสำหรับบทนำหรือช่วงที่ใคร่ครวญ เกม... อาจจะอยู่ในเกมอินดี้ที่เน้นการเล่าเรื่อง หรือฉากประวัติศาสตร์ เมื่อเทียบกับเพลงประกอบภาพยนตร์ที่เป็นมาตรฐานอุตสาหกรรม มันแข็งแกร่ง มันไม่ได้ทำให้ใครต้องทึ่งกับการออกแบบเสียงที่ล้ำสมัย แต่นั่นไม่ใช่ประเด็นที่นี่ สิ่งที่มันทำ มันทำได้ดี ถ้าเรากำลังคิดถึงการปรับปรุง อาจจะลองสำรวจองค์ประกอบพื้นผิวที่ละเอียดอ่อนในพื้นหลัง อาจเพิ่มความลึกเล็กน้อย – อาจจะมีเสียงเทปซ่าๆ หรือเสียงแพดออร์แกนิกที่เบามาก เพื่อขยายจานสีเสียงเล็กน้อย แต่จริงๆ แล้วมันก็ยืนหยัดได้ดีในสภาพที่เป็นอยู่ มันมีแกนอารมณ์ที่ชัดเจนและมีจุดประสงค์ที่แน่นอน สำหรับใครก็ตามที่ต้องการเสียงเปียโนคลาสสิกที่เศร้าสร้อย เพลงนี้ตอบโจทย์ มันซื่อสัตย์ มันได้รับการแสดงอย่างดีสำหรับสิ่งที่เป็น และมันใช้งานได้อย่างแน่นอน เป็นรากฐานที่ดีในการทำงาน