Silent Movie 69 by Sascha Ende

Hit or Miss? Arti’s Review

Pekala, bu parçaya dalalım. "Silent Movie 69" - ilginç bir başlık, ama müziğin kendisine odaklanıyoruz, değil mi? İlk izlenimim, hoş ve nazik bir niteliğe sahip olduğu. Açık bir piyano odağı var, bu da hemen klasik, neredeyse zamansız bir his veriyor. Düzenleme oldukça seyrek, bu aslında burada bir güç. Melodinin nefes almasını ve dinleyiciyle gerçekten bağlantı kurmasını sağlıyor. Bağımsız filmlerdeki o içe dönük anları veya belki de bir belgeseldeki daha sessiz sahneleri düşünün - bu oraya çok güzel oturur.

Kompozisyonel olarak basit ama etkili. Melodik hatlar aşırı karmaşık olmadan akılda kalıcı ve dikkat dağıtıcı olmadan ilginç tutan hoş bir harmonik hareket var. Diyaloğu veya görsel hikaye anlatımını bastırmadan vurgulayabilecek bir parça gibi geliyor. Belki de düzenlemede biraz daha geliştirme onu daha da yukarı taşıyabilir, belki ikinci yarıda giren ince bir viyolonsel hattı veya daha yüksek bir piyano üzerinde hassas bir karşı melodi, sadece biraz dinamik varyasyon eklemek için.

Prodüksiyon açısından, prodüksiyon müziği için gerekli olan temiz ve net. Piyano tonu sıcak ve samimi ve genel miks dengeli hissettiriyor. Titiz olacaksak, belki ince bir reverb, mekan ve atmosfer duygusunu artırabilir, ancak dürüst olmak gerekirse, zaten çok kullanılabilir bir durumda. Aşırı cilalı veya steril görünmekten kaçınıyor, bu da büyük bir artı. Doğal, organik bir hissi var, bu da editörlerin ve yönetmenlerin gerçekten takdir ettiği bir şey.

Duygusal olarak, melankoliye doğru eğiliyor, ama nazik, yansıtıcı bir şekilde - ağır bir üzüntü değil, daha çok hüzünlü bir nostalji gibi. Bu onu çok yönlü kılıyor. Kayıp veya özlemi tasvir eden sahnelerde işe yarayabileceği gibi, sessiz tefekkür veya hatta nazik romantizm anlarında da işe yarayabilir. Karakterlerin geçmişi hatırladığı veya sadece kaosun ortasında bir huzur anı yaşadığı sahneleri düşünün. Reklamcılık için, yüksek enerjili kampanyalar için biraz fazla mütevazı olabilir, ancak duygusal bir bağ veya bir miras duygusu hedefleyen markalar için mükemmel olabilir. Kişisel hikayelere veya tarihi anlatılara odaklanan podcast'ler de bunu çok yararlı bulacaktır. Oyunlarda bile, daha sessiz, keşif tabanlı bölümler veya yansıtıcı ara sahneler için bu, ruh halini gerçekten geliştirebilir.

Endüstri standartları açısından, kesinlikle profesyonel bir kalite seviyesine ulaşıyor. Bana biraz bağımsız film müziklerinde veya akustik tabanlı ambient müzikte uzmanlaşmış kütüphanelerde bulabileceğiniz daha mütevazı parçalardan bazılarını hatırlatıyor. Gerçekten yükseltmek için, belki ince dokusal unsurlarla denemeler yapmak - hafif granüler sentez veya piyanoda bir miktar bant doygunluğu düşünün - benzersiz bir sonik imza ekleyebilir. Ama dürüst olmak gerekirse, olduğu gibi, çeşitli medya projelerinde kendine bir yuva bulabilecek sağlam, kullanılabilir bir parça. Her şey, gerçekten parlamasına izin verecek doğru görsel eşleşmeyi bulmakla ilgili. Daha genel prodüksiyon müziğinde sıklıkla eksik olan gerçek, içten bir niteliğe sahip ve bu onun gerçek gücü. Düzenlemede biraz daha dinamik varyasyon ve belki biraz ince sonik dokusal efektler onu daha da ileriye taşıyabilir, ancak genel olarak, iyi hazırlanmış ve duygusal olarak rezonanslı bir parça.