Cinematic Desert 3 by Sascha Ende

Εντάξει, ας ακούσουμε αυτό… «Cinematic Desert 3». Εντάξει, η πρώτη εντύπωση είναι σίγουρα ατμοσφαιρική. Είναι χώρος για να αναπνεύσεις, έτσι δεν είναι; Ο βασικός ήχος είναι αυτό το υποβλητικό πνευστό όργανο – σχεδόν σαν duduk ή shakuhachi, κάτι με αυτή την ανάσα και την οργανική ποιότητα. Αμέσως ζωγραφίζει μια εικόνα, και η «έρημος» σίγουρα έρχεται στο μυαλό. Η ενορχήστρωση είναι αρκετά λιτή, κάτι που λειτουργεί υπέρ της, δημιουργώντας αυτή την αίσθηση απεραντοσύνης και απομόνωσης. Αρμονικά, είναι αρκετά στατική, βασιζόμενη περισσότερο στην υφή και τον χροιά για να εξελιχθεί, κάτι που είναι μια έξυπνη κίνηση για αυτό το στυλ. Όσον αφορά την παραγωγή, είναι καθαρή, ίσως λίγο ξηρή στην αντήχηση – κάτι που και πάλι ταιριάζει στην ατμόσφαιρα της ερήμου – αλλά ίσως μια πιο λεπτή ατμόσφαιρα θα μπορούσε να προσθέσει μια πινελιά βάθους χωρίς να χάσει αυτή την άνυδρη αίσθηση. Συναισθηματικά, είναι ενδιαφέρουσα. Υπάρχει μια αίσθηση μυστηρίου και ίσως μια υπόδειξη μελαγχολίας, αλλά είναι περισσότερο στοχαστική παρά υπερβολικά λυπημένη. Για χρήση στα μέσα ενημέρωσης, μπορώ να δω αυτό να λειτουργεί όμορφα σε ντοκιμαντέρ, ταξιδιωτικό περιεχόμενο, ίσως ακόμη και σε ένα παιχνίδι για εξερεύνηση ή πιο ήσυχες στιγμές. Σκεπτόμενος τα βιομηχανικά πρότυπα, η ηχητική παλέτα είναι μοναδική και ενδιαφέρουσα, σίγουρα όχι cookie-cutter. Για να το αναβαθμίσω περαιτέρω, ο πειραματισμός με λεπτές επιστρώσεις παρόμοιων οργάνων ή ίσως ακόμη και λεπτών, υφασμάτινων κρουστών θα μπορούσε να προσθέσει μια πινελιά πιο δυναμικού ενδιαφέροντος καθώς εξελίσσεται. Συνολικά, είναι ένα συμπαγές κομμάτι, καλά εκτελεσμένο στην απλότητα και την υποβλητική ατμόσφαιρά του. Με μια μικρή ρύθμιση στη μίξη για να ενισχυθεί το βάθος, θα μπορούσε πραγματικά να ξεχωρίσει στους καταλόγους βιβλιοθηκών. Έχει έναν ξεχωριστό χαρακτήρα, που είναι χρυσός στη μουσική παραγωγής.