Lost In Time by Sascha Ende

Hit or Miss? Arti’s Review

Dobrze, posłuchajmy tego utworu. Pierwsze wrażenie – od razu rzuca się w oczy kinowa jakość. Intro wykorzystuje te ewoluujące pady syntezatorowe i coś, co brzmi jak nałożone na siebie smyczki, aby stworzyć naprawdę przyjemną, niemal eteryczną atmosferę. Ma melancholijny podtekst, ale nie przytłaczający, raczej łagodny smutek, rozumiesz? Pod względem produkcji jest czysto. Miks jest dość zbalansowany, chociaż najniższe tony można by trochę doprecyzować dla absolutnej klarowności na większych systemach. Sound design jest interesujący; syntezatory są ciepłe i teksturowane i dobrze komponują się z bardziej organicznymi dźwiękami smyczków. Wokal, kiedy wchodzi, jest ładnie przetworzony – siedzi w tle miksu, bardziej jak kolejny element teksturalny niż główny występ, co sprawdza się w tym stylu. Pod względem aranżacji jest całkiem przestrzennie, co pozwala elementom oddychać. Struktura jest dość prosta, stopniowo budowana z subtelnymi dodatkami. Perkusja wchodzi później, dodając rytmicznego napędu, nie przytłaczając delikatnej atmosfery. Melodycznie nie jest przesadnie skomplikowana, opiera się bardziej na ruchach harmonicznych i zmianach teksturalnych, aby utrzymać zainteresowanie. To sprytne rozwiązanie dla muzyki produkcyjnej; jest sugestywna, ale nie rozprasza. Emocjonalnie z pewnością trafia w czuły punkt. Ma on marzycielską, refleksyjną jakość, która mogłaby zdziałać cuda w scenach wymagających odrobiny introspekcji lub subtelnego dramatyzmu. Pomyśl o ujęciach w zwolnionym tempie, filmach przyrodniczych, a może nawet o wzruszających reklamach. W grach może być świetna do klimatycznej eksploracji lub cichszych, opartych na fabule momentów. Być może w podcastach sprawdziłaby się jako muzyka tła do odcinków poruszających osobiste historie lub emocjonalne narracje. W porównaniu ze standardami branżowymi plasuje się na dobrej pozycji. Przy odrobinie większej uwagi poświęconej masteringowi – tylko po to, aby podnieść ogólny poziom i upewnić się, że idealnie przekłada się na różne systemy odtwarzania – byłaby jeszcze mocniejsza. Być może eksperymentowanie z dalszym poszerzeniem obrazu stereo padów mogłoby poprawić jakość immersji. I być może, tylko być może, nieco bardziej wyraźna zmiana dynamiczna gdzieś pośrodku mogłaby dodać odrobinę więcej dramatyzmu w niektórych zastosowaniach medialnych. Ale szczerze mówiąc, to drobne poprawki. Ogólnie rzecz biorąc, jest to dobrze wykonany, użyteczny utwór o wyraźnym nastroju. Ma profesjonalny blask i zdecydowanie przewyższa swoją wagę pod względem głębi emocjonalnej i jakości produkcji. Jest gotowy do licencjonowania takim, jakim jest, ale odrobina polerowania mogłaby go jeszcze bardziej podnieść.

Additional Information

LYRICS

I hear your voice in the echo,
a distant dream, a silent glow.
Holding on but letting go,
lost in time, lost in the flow.