Dreamsphere 2 by Sascha Ende

Hit or Miss? Arti’s Review

Dobra, posłuchajmy tego utworu. Od razu chwyta cię sound design – te początkowe pady są bujne, naprawdę szerokie i wciągające, tworząc od samego początku silne poczucie atmosfery. Ma wyraźną jakość kinową, skłaniając się ku przestrzeni ambientowej elektroniki. Sama kompozycja jest dobrze skonstruowana, narastająca stopniowo. Doceniam, że nie spieszy się z wejściem perkusji; pozwala elementom harmonicznym oddychać i najpierw ustalić nastrój. Kiedy perkusja już wchodzi, ma wpływ, dodając naprawdę fajnego napędu bez przytłaczania delikatnych faktur syntezatorów. Od strony produkcyjnej jest czysto i przestrzennie. Miks jest zbalansowany, pozwalając każdemu elementowi ładnie się ułożyć. Mastering jest przyzwoity, mógłby być odrobinę głośniejszy w niektórych kontekstach medialnych, ale ogólnie jest solidny. Emocjonalnie trafia w czuły punkt – jest tajemniczy i senny, ale też niesie subtelny podtekst nadziei, co jest całkiem skuteczne. Jeśli chodzi o wykorzystanie w mediach, widzę, że sprawdzi się znakomicie w zwiastunach science-fiction, może nawet w przemyślanej reklamie technologicznej lub grze z elementami eksploracji. Myśląc o standardach branżowych, zdecydowanie mieści się w kategorii profesjonalnej muzyki bibliotecznej. Aby podnieść go jeszcze wyżej, być może zbadanie subtelnych dynamicznych wariacji w padach syntezatorowych w całym utworze mogłoby dodać jeszcze więcej głębi. Ponadto, nieco bardziej wyraźna obecność niskich tonów mogłaby wzmocnić poczucie mocy w perkusji, szczególnie w zastosowaniach teatralnych. Ale szczerze mówiąc, to są drobne poprawki. Już teraz jest to bardzo użyteczny i sugestywny utwór. Silny fundament do budowania; jeszcze trochę dopracowania i z łatwością mógłby stać się wyróżniającym się utworem.