Silent Movie 80 by Sascha Ende

Hit or Miss? Arti’s Review

Ten utwór od razu przywołuje na myśl klasyczne kino, choć z subtelnym ukłonem w stronę lat 80. w teksturach syntezatorów. Piano jest tu zdecydowanie gwiazdą, dostarczając prostą, ale emocjonalnie rezonującą melodię. Ma łagodny, niemal melancholijny klimat, który jest całkiem ujmujący. Z punktu widzenia produkcji, jest czysty i klarowny, choć odrobina więcej ciepła w niższych częstotliwościach mogłaby poprawić ogólne bogactwo. Aranżacja jest prosta, co pasuje do stylu, ale dodanie subtelnej kontrmelodii lub harmonicznej wariacji w miarę postępu mogłoby zapobiec zbyt dużej powtarzalności w dłuższych projektach medialnych. Pomyśl o tym jako o solidnym fundamencie; zdecydowanie oddaje esencję zamierzonego stylu i sprawdzi się jako muzyka w tle scen wymagających odrobiny sentymentalizmu vintage. Zgodnie ze standardami branżowymi, plasuje się na dobrym, profesjonalnym poziomie. Mogłoby skorzystać z odrobiny większego zakresu dynamiki i być może subtelnego nałożenia warstw, aby budować głębię emocjonalną podczas odtwarzania, aby utrzymać zaangażowanie słuchacza bez przytłaczania efektów wizualnych. Wyobraź sobie to pod wzruszającym montażem lub refleksyjnym momentem postaci – naprawdę pasuje do tej przestrzeni. Dla szerszej użyteczności, zbadanie różnych opcji instrumentacji – być może wyciszona trąbka lub wiolonczela oprócz fortepianu – mogłoby otworzyć dalsze możliwości umieszczenia w różnych mediach. Ogólnie rzecz biorąc, jest to dobrze wykonany utwór o wyraźnej tożsamości i przyzwoitej produkcji. Przy kilku drobnych poprawkach, szczególnie w aranżacji i subtelnej głębi dźwiękowej, mógłby z łatwością konkurować z ofertami bibliotecznymi wyższej klasy. Ma uroczą, stonowaną jakość, która jest całkiem atrakcyjna.