Story Of A Rose by Sascha Ende

Hit or Miss? Arti’s Review

Dobra, posłuchajmy tego utworu. Pierwsze wrażenie jest całkiem niezłe – ma wyraźnie filmowy charakter, łagodny, melancholijny klimat, który dość szybko wciąga. Pianino jest wyraźnym centrum, a melodia jest prosta, ale skuteczna, bardzo w tym refleksyjnym, lekko smutnym tonie. Harmonicznie pozostaje dość bezpiecznie, co jest w porządku w tym stylu, pozwalając emocjom przebić się bez zbytniego rozpraszania. Aranżacja jest sprytna, stopniowo się rozwija, dodając warstwy miękkich padów i subtelnych smyczków, tworząc przyjemne poczucie głębi i atmosfery. Produkcyjnie jest czysto i wyraźnie, miks jest zbalansowany, a dzięki dobrze dobranemu pogłosowi panuje przyjemna przestronność. Dźwiękowo pady są ciepłe i otulające, a barwa fortepianu jest przyjemnie intymna. Mastering jest przyzwoity, choć być może odrobina większej szerokości w obrazie stereo ogólnie mogłaby jeszcze bardziej wzmocnić ten filmowy charakter. Jeśli chodzi o wpływ emocjonalny, to zdecydowanie ląduje w tej melancholijnej, marzycielskiej przestrzeni. Wydaje się, że może dobrze pasować do scen wymagających odrobiny smutku lub refleksji, być może w dramacie, wzruszającym momencie w filmie dokumentalnym, a nawet w przemyślanej reklamie. Eteryczne kobiece wokale, które pojawiają się później, są miłym akcentem, dodającym kolejną warstwę emocji, ale nie przytłaczającym – dobrze wtapiają się w teksturę. Porównując to do standardów branżowych, z pewnością ma profesjonalną jakość. Aby naprawdę go podnieść, sugerowałbym eksperymentowanie z nieco bogatszym brzmieniem padów i smyczków, być może dodanie subtelnych, ewoluujących tekstur w tle, aby utrzymać zainteresowanie podczas wielokrotnego słuchania. Ponadto, zbadanie odrobiny większego zakresu dynamiki w miksie mogłoby pomóc perkusji, kiedy się pojawia, mieć trochę większy wpływ i napęd, bez poświęcania ogólnej łagodności. Być może tylko odrobina większej obecności niskich tonów w masterze, po prostu po to, by nadać mu trochę więcej wagi i pełni. Ale ogólnie rzecz biorąc, jest to solidny, emocjonalnie rezonujący utwór z dobrą użytecznością dla różnych projektów medialnych, zwłaszcza wszystkiego, co wymaga odrobiny czułego smutku lub marzycielskiej atmosfery. Ma potencjał, zdecydowanie dobry punkt wyjścia.