Stalker Heart of Chornobyl Atmosphere 12 by Sascha Ende

Hit or Miss? Arti’s Review

Dobra, posłuchajmy tego utworu... "Stalker Heart of Chornobyl Atmosphere 12." Okej, interesujący tytuł. Pierwsze wrażenie jest zdecydowanie klimatyczne i od razu wywołuje poczucie niepokoju i napięcia. Ma tę jakość powolnego rozpalania, zaczynając od tych ewoluujących, niemal ziarnistych tekstur syntezatorowych, które tworzą naprawdę wciągający pejzaż dźwiękowy. Można niemal poczuć pustkę w powietrzu, jeśli to ma sens. Pod względem aranżacji, całkiem skutecznie buduje napięcie. Zaczyna się bardzo rzadko, niemal ambientowo, z tymi elementami teksturalnymi tworzącymi wrażenie ogromnej pustki. Potem, mniej więcej w połowie, wchodzą perkusje, i nie są one tylko rytmiczne; są uderzające, napędzające, dodając prawdziwej wagi i pilności atmosferze. Sposób, w jaki utwór postępuje, sprawia wrażenie powolnego, rozważnego zejścia w coś nieznanego, coś potencjalnie niebezpiecznego. Pod względem produkcji, projekt dźwięku jest zdecydowanie mocną stroną. Tekstury syntezatorowe są ładnie wykonane, i jest dobre poczucie głębi i przestrzeni. Niski dół jest obecny, ale nie jest przytłaczający, co jest kluczowe dla tego rodzaju klimatycznego utworu. Gdybym miał się czepiać, to być może ogólny miks mógłby skorzystać z odrobiny większej szerokości i klarowności, zwłaszcza w wyższych częstotliwościach. Wyobraź sobie subtelne poszerzenie obrazu stereo i dodanie odrobiny powietrza na górze, aby te tekstury mogły jeszcze bardziej oddychać. Jest już dobrze, ale odrobina polerki mogłaby podnieść go jeszcze wyżej i pomóc mu przebić się w gęstszym miksie w projekcie medialnym. Emocjonalnie trafia w sedno, jeśli chodzi o napięcie i niepokój. Nie jest to przesadnie dramatyczne, ale bardziej subtelnie niepokojące, co, jak myślę, jest w rzeczywistości bardziej skuteczne w tworzeniu trwałego poczucia niepokoju. Pomyśl o tych momentach w thrillerze lub grze horror, gdzie sama atmosfera wykonuje ciężką pracę – ten utwór absolutnie mógłby to zrobić. Do użytku medialnego jest wyraźnie skierowany do projektów filmowych, gier, być może nawet mroczniejszych podcastów lub filmów dokumentalnych, które potrzebują ustanowić specyficzny nastrój. Może również dobrze sprawdzić się w reklamie, jeśli szukasz wyrafinowanej, lekko ostrej atmosfery, być może dla marki technologicznej lub czegoś z futurystyczną lub dystopijną estetyką. W porównaniu do standardowej muzyki bibliotecznej, ten utwór utrzymuje się na swoim miejscu pod względem atmosfery i emocjonalnego wpływu. Z odrobiną większej uwagi na ostateczne dopracowanie miksu – tylko odrobina większej klarowności i szerokości – mógłby z łatwością konkurować z produkcjami wyższego szczebla. Kompozycja jest solidna, projekt dźwięku jest interesujący, a emocjonalny zamysł jest jasny. Ma wyraźny klimat, który go wyróżnia, co zawsze jest plusem na zatłoczonym rynku. Być może zbadanie subtelnych wariacji lub stems – takich jak wersja bez perkusji lub z nieco innymi warstwami syntezatorowymi – mogłoby jeszcze bardziej zwiększyć jego atrakcyjność i użyteczność. Ale ogólnie rzecz biorąc, jest to dobrze wykonany utwór klimatyczny z wyraźnym potencjałem do licencjonowania synchronicznego.