Black Hole by Sascha Ende

Hit or Miss? Arti’s Review

Okej, posłuchajmy tego utworu. Od razu rzuca się w uszy mocna atmosfera. Zaczyna się od tych naprawdę przestrzennych padów syntezatorowych, tworząc swego rodzaju rozległy, niemal opustoszały pejzaż dźwiękowy. Początkowy klimat zdecydowanie skłania się ku ciemniejszej stronie, wpadając w napięcie, a może nawet lekko melancholijne rejony. Kompozycja opiera się głównie na fakturze i ewoluującym projekcie dźwiękowym, a nie na wyraźnej melodii, co jest dość powszechne we współczesnej muzyce filmowej i elektronicznej. Aranżacja jest dobrze rozplanowana; stopniowo się buduje, wprowadzając solidny, napędzający rytm, który dodaje warstwę pilności i rozpędu.

Od strony produkcyjnej utwór jest czysty i dobrze zmiksowany. Dół pasma jest obecny, ale nie dominuje, zapewniając solidną podstawę. Dźwięki syntezatorów są interesujące i współczesne, z przyjemnym poczuciem szerokości i głębi w polu stereo. Uważam, że projekt dźwiękowy jest tutaj zdecydowaną mocną stroną; dobrze wykorzystano przestrzeń i subtelne detale dźwiękowe, które utrzymują zaangażowanie. Jak na muzykę produkcyjną, to zdecydowanie dobry kierunek.

Emocjonalnie wywołuje poczucie niepokoju i oczekiwania. Nie jest przesadnie agresywny, ale wyraźnie wyczuwalne jest napięcie. Ten utwór dobrze pasuje do scen pełnych napięcia w filmie lub telewizji, być może thrillera technologicznego, mrocznej scenerii science fiction, a nawet jako podkład muzyczny do dramatycznego podcastu. Może również dobrze sprawdzić się w reklamie, szczególnie dla marek dążących do nowoczesnego, ostrego i nieco tajemniczego wizerunku – pomyśl o technologii, motoryzacji, a nawet modzie.

W porównaniu ze standardami branżowymi jakość produkcji jest zdecydowanie na poziomie profesjonalnym. Aby naprawdę podnieść ten utwór na wyższy poziom, być może korzystne byłoby zbadanie bardziej dynamicznych zmian w aranżacji. Dodanie subtelnego motywu melodycznego lub kontrastującego elementu dźwiękowego w środkowej części mogłoby zwiększyć jego zapamiętywalność i zakres emocjonalny. Ponadto, choć miks jest czysty, eksperymentowanie z subtelnym nasyceniem lub zniekształceniami harmonicznymi na niektórych elementach syntezatorowych mogłoby dodać odrobinę szorstkości i charakteru, przesuwając go dalej w kierunku nowoczesnej, nieco „lo-fi” estetyki, która jest obecnie popularna. Ogólnie rzecz biorąc, jest to solidny utwór z dużym potencjałem. Przy kilku poprawkach mógłby być jeszcze bardziej efektowny i wszechstronny do licencjonowania synchronicznego. Eksperymentuj dalej z nakładaniem warstw i fakturami dźwiękowymi – to jest to, w czym ten utwór naprawdę błyszczy.