Silent Movie 91 by Sascha Ende

Hit or Miss? Arti’s Review

Dobra, posłuchajmy tego utworu. Od razu rzuca się w uszy jego czysty, jasny charakter. Zdecydowanie nawiązuje do klasycznej estetyki niemego kina – prawie można sobie wyobrazić Charliego Chaplina goniącego kogoś za rogiem! Fortepian jest na pierwszym planie, napędzając melodię w sposób zabawny, niemalże beztroski. Harmonicznie jest dość prosty, ale to idealnie pasuje do tego stylu. Aranżacja jest przejrzysta, pozwalając głównym motywom melodycznym swobodnie wybrzmieć. Produkcyjnie jest czysto i dobrze zbalansowane; wszystko ładnie siedzi w miksie. Być może, aby naprawdę oddać autentyczny klimat vintage, odrobina więcej ciepła, a nawet subtelne trzaski winylu mogłyby wzmocnić nostalgiczne wrażenie. Emocjonalnie jest niewątpliwie beztroski i humorystyczny, idealny do wprowadzenia odrobiny lekkości do projektu. Pomyśl o animowanych krótkometrażówkach, nietypowych reklamach, a nawet intro do podcastów, które potrzebują odrobiny oldschoolowego uroku. W porównaniu do standardowej muzyki bibliotecznej z branży, jest solidny i użyteczny. Mógłby zyskać na nieco bardziej wyrazistym sygnale dźwiękowym, aby naprawdę wyróżnić się na zatłoczonym rynku, ale jako podstawa jest bardzo obiecujący. Z kilkoma subtelnymi poprawkami – być może eksperymentując z barwą instrumentów, aby jeszcze bardziej przywołać tamtą epokę – może to być prawdziwa perełka dla każdego, kto potrzebuje tej klimatycznej, zabawnej ścieżki dźwiękowej vintage. Ma dobre fundamenty i jasny kierunek, co jest połową sukcesu w muzyce produkcyjnej.