Cartoon Elements 7 by Sascha Ende

Kapryśny, zabawny utwór orkiestrowy przywołujący klasyczne kreskówkowe eskapady. Zawiera staccato instrumentów dętych drewnianych, figlarne smyczki pizzicato, dramatyczne uderzenia instrumentów dętych blaszanych i nagłe zmiany dynamiczne. Idealny do animacji, komediowych scen pościgów, gier retro lub lekkiego suspensu.

Hit or Miss? Arti’s Review

Dobrze, zagłębiając się w "Cartoon Elements 7", pierwsze wrażenie to natychmiastowe skojarzenie z klasyczną muzyką animacyjną – pomyśl o krótkich filmach Warner Bros. lub MGM z połowy wieku, ale z nieco czystszą, bardziej nowoczesną wrażliwością nagraniową. Absolutnie trafia w tę specyficzną, nieco chaotyczną, ale skrupulatnie dopracowaną energię. Jest w tym niewątpliwy urok; współgranie między staccato instrumentów dętych drewnianych, bezczelnych smyczków pizzicato i tych mocnych, małych wstawek dętych brzmi autentycznie dla gatunku, do którego się odnosi. To mniej ciągły utwór, a bardziej zbiór tematycznych winiet zszytych razem, co doskonale sprawdza się w zamierzonym celu – dostarczaniu krótkich, mocnych wskazówek.

Sama kompozycja jest sprytna, mocno opiera się na utrwalonych tropach muzyki kreskówkowej: szybkich zmianach dynamiki, nagłych zatrzymaniach i startach, momentach przesadnego napięcia, po których następuje radosne odprężenie. Niemal można wyobrazić sobie wybryki na ekranie, do których ma towarzyszyć – sekwencje skradania się, nagłe niespodzianki, szalone pościgi. Aranżacja efektywnie wykorzystuje paletę orkiestrową, dając każdej grupie instrumentów moment na zabłyśnięcie i wniesienie wkładu w ogólny efekt komediowy lub pełen napięcia. Na przykład sekcja około 1:07 skutecznie zmienia nastrój w coś bardziej dramatycznego i ekspansywnego, zanim powróci do podstawowych zabawnych motywów.

Z punktu widzenia produkcji brzmi całkiem dobrze. Instrumenty są generalnie czyste i dobrze zbalansowane, oddają nieco suchy, bezpośredni dźwięk typowy dla starszych ścieżek dźwiękowych kreskówek, ale nie brzmią przesadnie staroświecko lub cienko. Jest przyzwoite poczucie przestrzeni, choć unika bujnych, nowoczesnych pogłosów, co jest odpowiednie dla tego stylu. Jeśli miałbym zaproponować ulepszenie, to może zbadanie subtelnych sposobów na delikatne wzmocnienie pola stereo w niektórych sekcjach, być może dodanie odrobiny głębi lub zakresu dynamiki na etapie masteringu, aby nadać kluczowym momentom, takim jak wybrzmienia dętych (około 1:58), odrobinę więcej siły przebicia dla współczesnego odbioru mediów. To nie jest krytyka obecnego miksu, który dobrze służy retro estetyce, ale raczej przemyślenie potencjalnego poszerzenia jego atrakcyjności bez kompromisów w zakresie jego podstawowego charakteru.

Emocjonalnie utwór trafia w sedno pod względem lekkości, humoru, figlarności i łagodnego, komediowego napięcia. Jego siła tkwi w specyficzności. To nie jest muzyka tła; to aktywne udźwiękowienie. Jego głównym miejscem jest niewątpliwie animacja, treści dla dzieci lub być może gry wideo w stylu retro. Mógłby również świetnie sprawdzić się w komediowych reklamach, projektowaniu dźwięku podcastów wymagającym szybkich, charakterystycznych dźwięków, a nawet w dziwacznych filmach objaśniających. Epizodyczny charakter, uchwycony w tytule "Elements", czyni go wysoce wszechstronnym dla edytorów potrzebujących krótkich, ekspresyjnych wskazówek, a nie długiego, rozwijającego się podkładu muzycznego.

W porównaniu do współczesnej muzyki produkcyjnej skierowanej do animacji, skłania się bardziej ku klasycznemu brzmieniu orkiestrowemu niż, powiedzmy, współczesnym wpływom popowym lub elektronicznym, które często można znaleźć w dzisiejszych programach dla dzieci. To nie jest słabość; to jego nisza. Zapewnia autentyczny smak, który jest często poszukiwany. Chociaż drobne szlify brzmieniowe mogłyby subtelnie wzmocnić jego wpływ w produkcjach o wysokim budżecie, podstawowa kompozycja i wykonanie są mocne i wysoce użyteczne w obecnej postaci.

Ogólnie rzecz biorąc, jest to dobrze wykonany utwór, który doskonale rozumie swój gatunek. Jest to cenny zasób dla projektów, które szczególnie poszukują klasycznej, nieco zwariowanej atmosfery kreskówki. Jest charakterystyczny, dynamiczny i efektywnie skonstruowany do udźwiękowienia komediowej akcji i napięcia.