Silent Movie 57 by Sascha Ende

Hit or Miss? Arti’s Review

Dobra, posłuchajmy tego... "Niemy Film 57". Od razu czuję silny klimat. Zdecydowanie od samego początku skłania się ku temu vintage, niemalże sepiowemu odczuciu. Pianino jest ładnie nagrane - brzmi intymnie, prawie jakbyś był w tym samym pokoju. Wykonanie ma delikatną, lekko melancholijną jakość, która dobrze się sprawdza. Harmonicznie jest dość proste, ale efektywne, polegając na powtórzeniach i subtelnych wariacjach, aby stworzyć poczucie płynności. Aranżacja jest oszczędna, co jest idealne dla tego stylu. Chodzi przede wszystkim o pianino i nastrój, który tworzy. Pod względem produkcji jest czysto i klarownie, może trochę sucho, ale to właściwie pasuje do estetyki vintage. Ewentualnie odrobina pogłosu, tylko nutka, mogłaby jeszcze bardziej wzmocnić ten klasyczny dźwięk "niemego filmu", nadając mu nieco szerszy, bardziej kinowy charakter. Emocjonalnie jest bardzo sugestywne, zdecydowanie trafiając w ten nostalgiczny punkt. Z łatwością mogę sobie to wyobrazić w dramacie kostiumowym, historycznym filmie dokumentalnym, a nawet jako podkład podcastu o refleksyjnym, przemyślanym tonie. Do reklamy mogłoby się sprawdzić dla marek dążących do klasycznego, ponadczasowego uroku. W porównaniu ze standardami branżowymi dla muzyki produkcyjnej, jest solidne. Mogłoby zyskać na nieco większej zmienności dynamicznej w wykonaniu, aby utrzymać uwagę słuchaczy przez dłuższy czas, a może na eksploracji subtelnych zmian harmonicznych w dalszej części utworu, aby dodać głębi. Ale ogólnie rzecz biorąc, jest to dobrze wykonany utwór, który dostarcza dokładnie to, co obiecuje. Nie próbuje być przesadnie skomplikowany, i to jest jego siła. Do użytku w mediach, zwłaszcza tam, gdzie wymagany jest klimat vintage lub nostalgiczny, ten utwór jest natychmiast użyteczny. Zaledwie kilka drobnych poprawek mogłoby naprawdę podnieść go na wyższy poziom, ale w obecnym stanie jest to bardzo sprawny i skuteczny utwór muzyki produkcyjnej.