Cinematic HipHop 001 by Sascha Ende

Hit or Miss? Arti’s Review

Dobrze, posłuchajmy tego utworu. Pierwsze wrażenie? Zdecydowanie ma kinowy klimat, skłaniając się ku tej mroczniejszej, bardziej ponurej stronie hip-hopu. Intro od razu tworzy nastrój – te pady są dość przestronne i od samego początku budują napięcie. Kompozycja jest stosunkowo prosta, skupiając się na atmosferze i rytmie, a nie na złożonym rozwoju melodycznym, co jest zupełnie w porządku w przypadku muzyki produkcyjnej. Chodzi o szybkie i skuteczne stworzenie klimatu, a ten utwór to robi. Pod względem aranżacji jest całkiem solidnie. Perkusja wchodzi w dobrym momencie, dodając niezbędnego napędu, a linia basu jest głęboka i dobrze zakotwicza utwór. Myślę, że prostota struktury działa na jego korzyść; nie próbuje być przesadnie sprytny, co czyni go od razu użytecznym. Pod względem produkcji, miks jest wystarczająco czysty jak na standardy muzyki bibliotecznej. Dół pasma jest obecny, ale nie zamulony, a góra ma wystarczająco powietrza. Jednak, jeśli mamy być hiperkrytyczni, powiedziałbym, że obraz stereo mógłby być odrobinę szerszy, aby nadać mu bardziej rozległe, prawdziwie kinowe wrażenie. Być może poszerzenie tych padów odrobinę bardziej lub dodanie subtelnych ruchów stereo do elementów perkusyjnych mogłoby poprawić ogólny obraz dźwiękowy. Same bębny brzmią trochę sucho – może odrobina więcej pogłosu pomieszczenia lub subtelne opóźnienie, aby nadać im ogona i głębi, byłoby korzystne. Emocjonalnie zdecydowanie ląduje w terytorium pełnym napięcia i dramatyzmu. Z łatwością wyobrażam sobie to podkładając scenę w dramacie kryminalnym, napiętą chwilę w grze wideo, a nawet dodając pazura reklamie – być może czegoś związanego z technologią lub o mroczniejszym, bardziej wyrafinowanym wizerunku marki. Dla szerszej użyteczności warto pomyśleć o stworzeniu nieco mniej intensywnej wersji – być może usunięcie perkusji lub basu dla miksu bardziej skoncentrowanego na underscore. To mogłoby otworzyć go na jeszcze więcej zastosowań, takich jak podcasty lub cichsze momenty dokumentalne. W porównaniu ze standardową muzyką produkcyjną, plasuje się na dobrym, profesjonalnym poziomie. Nie zwali nikogo z nóg przełomowym designem dźwięku, ale jest dobrze wykonany i skutecznie osiąga zamierzony nastrój. Aby naprawdę pchnąć go dalej, skupienie się na subtelnych detalach w miksie i masteringu – takich jak zakres dynamiki, równowaga częstotliwości w różnych systemach odtwarzania i ostateczny szlif – mogłoby go podnieść. Pomyśl o utworach referencyjnych, które doskonale oddają ten kinowy hip-hopowy nastrój i porównaj A/B, aby zobaczyć, gdzie możesz wycisnąć dodatkowe 10-15%. Ogólnie rzecz biorąc, jest to jednak solidny fundament z wyraźnym potencjałem. Tylko kilka poprawek w produkcji i być może zbadanie alternatywnych miksów mogłoby naprawdę zmaksymalizować jego wpływ i atrakcyjność licencyjną. Dobra robota!