Silent Movie 18 by Sascha Ende

Hit or Miss? Arti’s Review

Dobra, posłuchajmy tego utworu. Od razu fortepian jest na pierwszym planie i tworzy naprawdę wyraźną, niemal vintage'ową atmosferę. Zdecydowanie czuć tu klimat "niemego kina" – ten delikatny, lekko melancholijny walc. Sama kompozycja jest dość prosta, oparta na melodii i skonstruowana w sposób łatwy do śledzenia, co jest w rzeczywistości zaletą w muzyce produkcyjnej. Potrzebujesz czegoś, co dobrze wpasuje się pod dialogi lub wizualizacje, nie odwracając zbytnio uwagi, i ten utwór to osiąga. Aranżacja jest oszczędna, przede wszystkim fortepian z tym, co brzmi jak bardzo subtelne, niemal smyczkowe pady pod spodem. Skutecznie tworzy przestrzeń i odrobinę głębi harmonicznej, ale zastanawiam się, czy odrobina więcej tekstury nie mogłaby zostać wprowadzona później, aby utrzymać zaangażowanie przez dłuższą scenę. Od strony produkcyjnej dźwięk fortepianu jest czysty i wyraźny, być może nieco suchy. Odrobina więcej ciepła lub subtelnego pogłosu mogłaby pomóc mu brzmieć bogaciej i bardziej emocjonalnie rezonować, szczególnie w tym stylu. Myśląc o użyteczności, to doskonały materiał do dramatów kostiumowych, historycznych filmów dokumentalnych, wszystkiego, co potrzebuje odrobiny uroku starego świata i delikatnego smutku. Może nawet sprawdzić się w reklamie, jeśli dążysz do wyrafinowanego, nostalgicznego klimatu. W porównaniu ze standardami branżowymi, jest to z pewnością solidny, użyteczny utwór. Być może nie przesuwa żadnych granic brzmieniowych, ale jest dobrze wykonany w wybranym stylu. Aby go udoskonalić, warto byłoby zbadać subtelne dynamiczne wariacje w samej grze na fortepianie, a może nałożyć bardzo delikatny instrument pomocniczy – na przykład klarnet lub wiolonczelę – co mogłoby go jeszcze bardziej podnieść. Ale w obecnej postaci jest to bardzo kompetentny i użyteczny utwór muzyki bibliotecznej.