Souljacker (Instrumental) by Sascha Ende

Hit or Miss? Arti’s Review

Od samego początku ten utwór instrumentalny tworzy wyraźną atmosferę – pomyśl o nocnych pejzażach miejskich lub o podziemiach cyfrowego świata. Ma fajny, niemal retrofuturystyczny klimat, napędzany przez te natarczywe, pulsujące wzory syntezatorowe, które natychmiast przyciągają uwagę. Aranżacja jest dość oszczędna, co działa na jej korzyść, pozwalając podstawowym elementom oddychać i budować napięcie. Pod względem produkcyjnym jest czysta i mocna; niskie tony są obecne, ale nie są muliste, a syntezatory mają przyjemną chrypkę, dodając do tego lekko nerwowego charakteru. Jeśli chodzi o wykorzystanie w mediach, widzę, że bardzo dobrze pasuje do mroczniejszych, bardziej pełnych napięcia scen – być może thrillera technologicznego, brutalnej sekwencji gier wideo, a nawet reklamy z nowoczesnym, miejskim charakterem. Ma taki klimat, który mógłby podkreślić napiętą scenę pościgu lub chwilę cichej kontemplacji przed burzą. W porównaniu z najlepszymi utworami bibliotecznymi, broni się pod względem czystości produkcji i atmosfery. Aby naprawdę go podnieść, być może zbadanie subtelnych dynamicznych wariacji w warstwach syntezatorowych w miarę postępu utworu lub wprowadzenie nieco nieoczekiwanego elementu dźwiękowego później mogłoby dodać kolejną warstwę głębi. Ogólnie rzecz biorąc, jest to solidny, użyteczny utwór instrumentalny z silnym poczuciem nastroju i wyraźnym potencjałem w różnych kontekstach medialnych. Nieco więcej cieniowania dynamicznego i być może odrobina oryginalności dźwiękowej naprawdę przesunęłaby go do najwyższej kategorii.